Esas No: 2021/16993
Karar No: 2022/11521
Karar Tarihi: 15.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16993 Esas 2022/11521 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık mala zarar verme suçundan adli para cezasına çarptırılmış, ancak adli para cezaları kesin olduğundan temyiz edilemez. Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ise sanığın hükmü bozulmuş ve davası zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür. Kararda yer alan kanun maddeleri şöyle açıklanabilir:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde: 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezaları doğrudan kesin hüküm olur.
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi: Adli para cezaları haricinde verilen mahkumiyet hükümleri temyiz edilebilir.
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi: Temyiz istemleri tebliğnameye uygun olmadıkları takdirde reddedilir.
- 5237 sayılı TCK'nın 116/2 maddesi: Konut dokunulmazlığının ihlali suçunu düzenler.
- 5237 sayılı TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddesi: Suçun gerektirdiği cezanın türü ve yukarı sınırı esas alındığında uygulanacak zamanaşımı süresini belirler.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme ve konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1)Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık müdafiinin temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK'nın 116/2 maddeleri uyarınca düzenlenen suçun gerektirdiği cezanın türü ve yukarı sınırına göre, aynı Yasanın 66/1-e, 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık kesintili zamanaşımının, suç tarihi olan 19/02/2010 tarihinden inceleme tarihine kadar bu sürenin geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle gerekçesi farklı olmak üzere tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 15.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
