Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5284 Esas 2016/631 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5284
Karar No: 2016/631
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5284 Esas 2016/631 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Anamur 1. Asliye Ceza Mahkemesinde görülen bir davada, sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan ceza verilmiş ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, TCK.nun 154/2. maddesi uyarınca uygulama yapılamayacağı gerekçesiyle itiraz etmiştir. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı itirazından vazgeçtiği için dosya mahalline iade edilmiştir. Yargıtay 8. Ceza Dairesi ise Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının vazgeçme kararına ilişkin belge bulunmadığı için dosyanın vazgeçme kararı alınarak iade edilmesi gerektiğini belirtmiştir. Kanun maddeleri ise Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesi ve TCK.nun 154/2. maddesi olarak belirtilmiştir.

8. Ceza Dairesi 2015/5284 E. , 2016/631 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : KD - 2013/344902

MAHKEMESİ : Anamur 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/06/2013
NUMARASI : 2013/4 (E) ve 2013/571 (K)
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 09.12.2015 gün ve 8-2013/344902 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 19.01.2016