MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62, 52, 53, 63.
maddeleri uyarınca mahkumiyet



Güveni kötüye kullanma suçundan yapılan yargılama sonucunda, sanığın 5237 sayılı TCK’nın 155/1, 62, 52. maddeleri gereğince cezalandırılmasına, CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca denetim süresine tabi tutulmasına dair Çan Asliye Ceza Mahkemesi"nin 10/03/2011 tarih, 2010/207 Esas, 2011/26 Karar sayılı kararının, 19/04/2011 tarihinde kesinleştiği, denetim süresi içinde, 01/04/2013 tarihinde yeniden işlediği ikinci suçtan dolayı sanığın mahkumiyetine karar verildiği ve bu kararın kesinleşmesiyle yapılan ihbar üzerine CMK"nın 231/11. maddesi gereğince; Çan Asliye Ceza Mahkemesi"nin 22/01/2015 tarih, 2014/22 Esas, 2015/53 Karar sayılı kararı ile hükmün açıklanmasına ve sanığın atılı suçtan mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükümle ilgili Çan Sulh Ceza Mahkemesi"nin 18/12/2013 gün, 2013/275 Esas, 2013/589 Karar sayılı ilamıyla yapılan ihbar üzerine hükmün açıklandığı, ancak ihbara konu olan kararda sanık hakkında TCK’nın 123/1. ve 125/1. maddeleri uyarınca hüküm kurulduğunun anlaşıldığı, kişilerin huzur ve sükununu bozma ve hakaret suçlarının, 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesine göre uzlaşma kapsamında kalması ve 6763 sayılı yasa ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işleminin yapılması için dosyanın yeniden değerlendirilmesi lüzumu karşısında, ihbara konu suçlara ilişkin belirtilen işlemlerin akıbetinin mahkemesinden sorulup, olumlu sonuçlanmış olması durumunda, sanığın denetim süresinde işlediği başkaca kasıtlı suçlardan mahkum olup olmadığı tespit edilip sonucuna göre, hükmün açıklanıp açıklanmayacağının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca sair hususlar incelenmeksizin BOZULMASINA, 12/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.