MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma ve Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kusur belirlemesi ile yararına hükmedilen tazminatların ve nafakaların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kabul edilen boşanma davasının tamamı ile kadının ziynet alacağı davasının kabul edilen kısmı yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalı erkeğin "Ziynet alacağı davasının kabul edilen kısmına" yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
6100 sayılı HMK’nın 362. maddesinin 1. fıkrasının b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 sayılı Kanun"un 44. maddesi ile de 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298. maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibariyle bu miktar “78.630,00 TL” olarak belirlenmiştir.
Somut olayda, davacı kadının kabul edilen ziynet alacağı miktarı 13.090,11 TL olup, bölge adliye mahkemesince verilen karar miktar itibariyle kesindir. Bu nedenle davalı erkeğin ziynet alacağı davasının kabul edilen kısmına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin tüm, davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b)İlk derece mahkemesince; davalı erkeğin boşanmaya sebebiyet verecek derecede kusurlu bir davranışının kanıtlanamadığı gerekçesiyle her iki tarafa da kusur yüklenilmeksizin açılan boşanma davasının reddine, ziynet alacağı davasının ise kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı kadın tarafından reddedilen boşanma davası, tedbir nafakasının miktarı ile ziynet alacağı davasının reddedilen kısmı yönünden, erkek tarafından ise sadece ziynet alacağı davasının kabul edilen kısmı yönünden istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince, dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı erkeğin ağır, davacı kadının ise az kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına, kadın yararına tedbir ve yoksulluk nafakası ile maddî ve manevî tazminata hükmedilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir. Her ne kadar bölge adliye mahkemesince davacı kadına "Sık sık annesinin evine giderek orada kalma ve kısa süren müşterek hayat içerisinde ortak evde kısıtlı zaman geçirme " vakıası kusur olarak yüklenilmiş ise de; ilk derece mahkemesince davalı erkeğin boşanmaya sebebiyet verecek kusurlu bir davranışının ispatlanamadığı gerekçesiyle her iki tarafa da kusur yüklenilmeksizin davanın reddine dair verilen karar davalı erkek tarafından kusur belirlemesi yönünden istinaf edilmemiş, sadece ziynet alacağı davası yönünden istinaf edilmiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 359/1-d maddesinde bölge adliye mahkemesi kararlarında tarafların ileri sürdüğü istinaf sebeplerinin gösterileceği ve aynı Kanunun 355/1. maddesinde incelemenin istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı düzenlenmiştir. Bu durumda davalı erkeğin kusur belirlemesine yönelik istinaf talebi bulunmamasına rağmen davacı kadına kusur yüklenilmesi doğru olmamıştır. Bölge adliye mahkemesince kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışları uyarınca boşanmaya sebebiyet veren olaylarda davalı erkeğin tam kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Mahkemece kusur belirlemesine ilişkin gerekçe doğru değil ise de hüküm sonucu itibariyle doğru olduğundan ve yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, kusura ilişkin gerekçenin açıklanan şekilde değiştirilerek ve düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir (HMK m.370/2).
SONUÇ: Davalı erkeğin "Ziynet alacağı davasının kabul edilen kısmına" yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen bölge adliye mahkemesi hükmünün yukarıda (2/b) bendinde gösterilen sebeple boşanma hükmünün gerekçesi değiştirilerek ve DÜZELTİLMEK suretiyle, temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (2/a) bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 292.10 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana davacıya geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 02.11.2021 (Salı)