Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15642 Esas 2016/4891 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15642
Karar No: 2016/4891
Karar Tarihi: 02.05.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15642 Esas 2016/4891 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkili ile davalı banka arasında kredi ilişkisi olduğunu ancak davalı bankanın tahsis ve değerlendirme ücreti adı altında yasal olmayan bir ücret tahsil ettiğini ileri sürerek bu ücretin tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı vekili ise davalının sözleşme uyarınca ücret talep etme hakkının bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkeme, yapılan işlemlerin taraflar arasında yapılan kredi sözleşmesinin 7. maddesine uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Temyiz incelemesinde ise mahkemenin kararında usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamıştır ve temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: Kredi Sözleşmesi Kanunu Madde 7.

11. Hukuk Dairesi 2015/15642 E. , 2016/4891 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TARİHİ : 04/03/2015
NUMARASI : 2014/422-2015/106

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 04/03/2015 tarih ve 2014/422-2015/106 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı banka arasında 2009 yılından beri kredi ilişkisi bulunduğunu, bu ilişki uyarınca davalı bankadan birkaç kez ticari kredi kullanıldığını, nihayetinde çekilen kredi borçlarının hepsinin ödendiğini, ancak davalı bankanın 2009-2014 yılları arasında toplamda 5.145,00 TL"yi kredi tahsis ve değerlendirme ücreti adı altında müvekkilinden tahsil ettiğinin anlaşıldığını, tahsil edilen bu ücretin yasal olmadığını ileri sürerek 5.145,00 TL"nin tahsil edildiği tarihlerden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının müvekkilinden kullandığı kredilerin ticari kredi olduğunu, müvekkilinin bu krediler nedeniyle sözleşme uyarınca ücret talep etme hakkının bulunduğunu, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davalı tarafından yapılan işlemlerin taraflar arasında yapılan kredi sözleşmesinin 7. maddesine uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 02/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.