Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/705 Esas 2018/5257 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2, 62/1-2, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet.

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki araçla, meskun mahal dışındaki, iki şeritli ve iki yönlü, asfalt ve kuru yolda seyir halindeyken, kendisi ile aynı yönde seyir halinde olan katılanın sevk ve idaresindeki motorsikleti solladığı esnada, motorsikletli katılanın yolun sol tarafında bulunan akaryakıt istasyonuna giriş yapmak için manevra yaparak sanığın idaresindeki araca sağ tarafından doğru çarptığı ve vücudunda kemik kırığı oluşacak ve organlarından birinin sürekli işlev kaybına uğrayacak şekilde zayıfladığı ve mahkemece sanığın kusurlu kabul edildiği olayda; meydana gelen neticenin ağırlığı göz önünde bulundurularak belirlenen temel ceza miktarında isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamede ceza miktarı bakımından bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının, reddine, ancak;
1)Yakalama emri üzerine çıkarıldığı Erzurum (kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesince sorgusu tespit edildiği sırada, duruşmadan bağışık tutulmaya yönelik bir talebi de bulunmayan sanığa, ifadesini esas mahkemesi huzurunda vermek isteyip istemediği sorulmadan, sanığın, 5271 sayılı CMK"nın 196/2. maddesine aykırı şekilde yapılan sorgusuna dayalı olarak yokluğunda mahkumiyet kararı verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2) Meydana gelen olay nedeniyle katılanın organlarından birinde sürekli işlev kaybı ve yüzünde sabit iz oluşması nedeniyle sanık hakkında belirlenen cezada artırım yapılırken dayanak kanun maddesindeki ilgili fıkraların gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.