Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme
Hüküm : TCK"nın 136/1, 62, 50/1-a, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
Verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sübuta ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sübutu kabul edilen suçun 28.06.2014 tarihinden önce işlenmiş olması karşısında, 28.06.2014 tarihinden önce işlenen suçlar açısından, 28.06.2014 tarihli ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 72. maddesi ile değişik CMK"nın 231/8. maddesinin 2. cümlesinin uygulanamayacağı ve daha önceden verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın yargılama konusu suçla ilgili hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel teşkil etmeyeceği gözetilmeden, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususunda ulaşılacak kanaate göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının gerekip gerekmediğine karar verilmesi gerekirken, “Sanık hakkında daha önceden de hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinden CMK"nun 231/8(2. Cümle) gereği denetim süresi içerisinde yeniden suç işlediği anlaşıldığından...” biçimindeki yasal olmayan gerekçeyle sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2- Kabul ve uygulamaya göre de:
Yerel mahkemece, 12.04.2017 tarihli bozma ilamından önceki 28.05.2015 tarihli hükümde sanığın erteli 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği ve hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 12.04.2017 tarihli bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda 28.11.2017 tarihli hükümle sanığa hükmedilen 10 ay hapis cezasının günlüğü 20,00 TL"den adli para cezasına çevrilerek sanığın 20 eşit taksitte ödenmek üzere neticeten 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 04.06.2013 tarihli, 2012/1526 esas, 2013/286 sayılı kararında da vurgulandığı üzere; 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 51. maddelerinin her ikisi de kişiselleştirme kurumu olup, birbirlerine karşı öncelikleri bulunmamaktadır, dolayısıyla birinin diğerine göre daha lehe olduğu ilke olarak ileri sürülemez, lehe-aleyhe durumu ancak somut olaydaki şartlar dikkate alınmak suretiyle belirlenmelidir.
Bu açıklamalar ışığında incelenen dosyada; 28.05.2015 tarihli duruşmada, “...Hakkımda mahkumiyet verilecek olursa bana verilen cezanın ertelenmesini istiyorum, seçenek yaptırımların uygulanmasını talep etmiyorum. Çünkü seçenek yaptırımları yerine getirecek zamanın ve param yoktur. Ertelenmesi halinde bir daha suç işlemeyeceğimden eminim...” biçiminde beyanda bulunan ve ekonomik durumunun zayıf olduğu dosya kapsamından açıkça anlaşılan sanığın aleyhine sonuç doğuracak şekilde, hükmolunan hapis cezasının ertelenmeme gerekçesi de gösterilmeksizin, hükmedilen hapis cezasının ertelenmesi yerine adli para cezasına çevrilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 08.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.