Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11172 Esas 2021/353 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11172
Karar No: 2021/353
Karar Tarihi: 21.01.2021

Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/11172 Esas 2021/353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir davada sanık, nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs etmekten suçlu bulunmuştur. Temyiz duruşmasında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı belirtilerek temyiz istemi reddedilmiştir. Sanık müdafisinin ise temyiz talebi yerinde görülmemiştir. Mahkeme kararı, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce reşen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu tarafından verilen karara da değinilmektedir. Kararda ayrıca, CMK'nın 237/2. maddesi gereği kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağı da belirtilmiştir. Kanunlar: 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun, 5271 sayılı CMK.

14. Ceza Dairesi 2020/11172 E. , 2021/353 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs
HÜKÜM : Cinsel saldırı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi gereğince davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen cezanın nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği anlaşıldığından, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 21.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.