Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/6392 Esas 2016/591 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/6392
Karar No: 2016/591
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/6392 Esas 2016/591 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Halfeti Asliye Ceza Mahkemesi, hakkı olmayan yere tecavüz suçu sebebiyle sanığı cezalandırmıştır. Cumhuriyet Savcısı, bu karara temyiz etmiş ancak Yargıtay 8. Ceza Dairesi, kararı onamıştır. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, koşulların varlığı halinde TCK'nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması gerektiği gerekçesiyle bu karara itiraz etmiştir. Ancak itirazdan vazgeçen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, dosyanın mahalline gönderilmesi talebinde bulunmuştur. Yargıtay 8. Ceza Dairesi ise, sanığın rızası alınmadan yapılan vazgeçme kararına itiraz etmiş ve dosyanın mahkemeye geri gönderilmesi gerektiğini belirtmiştir. Kanun maddeleri olarak ise, 5237 sayılı TCK'nun 154/2-1. maddesi ve CMK'nun 266. maddesi yer almaktadır.

8. Ceza Dairesi 2015/6392 E. , 2016/591 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : KD - 2014/50698

MAHKEMESİ : Halfeti Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 29/11/2013
NUMARASI : 2013/143 (E) ve 2013/281 (K)
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 30.11.2015 gün ve 8-2014/50698 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın Cumhuriyet Savcısı tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.11.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 19.01.2016