Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5243 Esas 2016/582 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5243
Karar No: 2016/582
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5243 Esas 2016/582 Karar Sayılı İlamı

Özet:

8. Ceza Dairesi'nin 2015/5243 ve 2016/582 K. numaralı kararında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan açılan davada sanığın cezalandırıldığı ve bu kararın temyiz edildiği belirtiliyor. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK'nın 308. maddesi gösterilerek, TCK'nın ilgili maddesinin uygulanamayacağına ve başka kanunların uygulanabileceğine dair görüş beyan ediyor ve kararın bozulmasını talep ediyor. Ancak dosya, sanığın rızası alınmadan itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle mahalline gönderiliyor. Karşı düşüncede, CMK'nın 266. maddesinin sanığın rızasını gerektirdiği ve bu rızanın alınmadığı belirtilerek, dosyanın tekrar incelenmesi gerektiği savunuluyor.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 154/2-1. maddesi (hakkı olmayan yere tecavüz)
- CMK'nın 308. maddesi (itiraz)
- TCK'nın 184. maddesi (kamu kurum ve kuruluşlarının zararına dolandırıcılık)
- 3091 sayılı Kanun (Kamu Görevlileri Etiği ve Davranış İlkeleri ile Başvuru Usulleri Hakkında Kanun)

8. Ceza Dairesi 2015/5243 E. , 2016/582 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 09.12.2015 gün ve 8-2013/401437 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 19.01.2016