Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması - Tehdit - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/12088 Esas 2018/5195 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Ek Karar Tarihi : 10/11/2016
Suçlar : Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması, Tehdit
Hüküm : Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçundan beraat
Tehdit suçundan TCK’nın 106/1-son,62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Kişiler arasındaki konuşmaların dinlenmesi ve kayda alınması suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm ile vekalet ücreti ödenmemesine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından, tehdit suçundan temyiz isteminin reddine ilişkin karar, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Katılan vekilinin beraat hükmüne ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde:
Sağlık Bakanlığı çalışanı olan katılana yönelik, görevi sırasında işlenen suçlar nedeniyle Sağlık Bakanlığı avukatının, 663 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 54. maddesi ile Sağlık Bakanlığı Personeline Karşı İşlenen Suçlar Nedeniyle Yapılacak Hukuki Yardımın Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğinin 6.maddesi gereğince katılan vekili olarak davaya kabulüne karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın kastının bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
B) Katılan vekilinin vekalet ücretine ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde:
Sağlık Bakanlığı çalışanı olan katılana yönelik, görevi sırasında işlenen suçlar nedeniyle Sağlık Bakanlığı avukatının, 663 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname’nin 54. maddesi ile Sağlık Bakanlığı Personeline Karşı İşlenen Suçlar Nedeniyle Yapılacak Hukuki Yardımın Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğinin 6.maddesi gereğince katılan vekili olarak duruşmalara kabul edilmesine ve sanık hakkında tehdit suçundan mahkumiyete hükmedilmesine rağmen aynı yönetmeliğinin 11. maddesi gereğince Sağlık Bakanlığı lehine vekalet ücreti ödenmesi gerektiğinin düşünülmemesi,

Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün (C) bendinin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususlarda aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün (C). bendinin “Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 1800 TL vekalet ücretinin sanıktan alınarak Sağlık Bakanlığı’na verilmesine”ibaresinin yazılması suretiyle, DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
C) Temyiz isteminin reddine ilişkin karara yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesine gelince:
5237 sayılı TCK"nın 106/1-son, 62, 52/2. maddeleri gereğince verilen 500 TL adli para cezasından ibaret 26.10.2016 tarihli mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz isteminin, hükmedilen cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün kesin olması nedeniyle reddine ilişkin Bursa 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.11.2016 gün ve 2016/661 sayılı ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, verilen red kararının isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.