Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/5771 Esas 2015/15115 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, 1991 tarihli tahsis talep dilekçesinin kabulü ile bu tarih itibariyle yaşlılık aylığı bağlanmasına, aylık bağlanma oranı ve ortalama kazançlarının yeniden tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1.Mahkemenin 10.12.2014 tarihli ek kararı ile davalı Kurumun temyiz masraflarını yatırmadığı gerekçesiyle temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Mahkemenin temyiz giderlerinin yatırılmasına dair muhtırasının davalı Kuruma tebliğ edilmek üzere gönderilmesine rağmen davalı Kurum vekilinin adresinden ayrıldığından bahisle bila tebliğ iade edildiği, davalı Kurum vekilinin tebligata uygun adresinin Kurumdan veya .. Başkanlığından sorulmadığı, mahkemece muhtıranın Kuruma tebliğ edildiği, davalı Kurum vekilinin 01.12.2014 tarihinde vekaletnamesini sunarak aynı tarihte temyiz masraflarını yatırdığı ve 7 günlük süre içerisinde temyiz masraflarının yatırılmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davalı Kurum vekilinin adresi Kurumdan veya .. Başkanlığından sorulmadan vekil ile takip edilen bu davada doğrudan Kuruma tebliğ yapılması mümkün değildir.
Bu açıklamalar ışığında mahkemenin 10.12.2014 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararının doğru olmadığı anlaşılmakla ek kararın kaldırılarak temyiz incelemesinin yapılmasına karar verilmiştir.
2.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere, temyiz edenin sıfatına ve temyiz nedenlerine göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
3.Dava, davacının 01.10.1991 tarihinde sunduğu dilekçenin tahsis talebi olarak kabulü ile bu tarih itibariyle yaşlılık aylığı bağlanmasına, aylık bağlanma oranı ve ortalama kazançlarının yeniden tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının 01/10/1991 tarih 819741 sayılı dilekçesinin tahsis talep dilekçesi olarak kabülü ile bu tarihten itibaren davacıya yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin kabul ve tespitine, dava dilekçesinde belirtilen yaşlılık bağlama oranı ve ortalama kazançlarının yeniden tespiti talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Davacının 01.10.1991 tarihli ve 819741 sayılı dilekçesi, bu tarihte ... işyerinde çalışmakta olduğunu ve daha sonra yaşlılık aylığı talebinde bulunacağını belirten davacının aylık koşullarına hak kazanıp kazanmadığının kendisine bildirilmesine yönelik olup tahsis talep dilekçesi niteliğinde olmadığından bu dilekçeye istinaden davacının yaşlılık aylığına hak kazandığının tespitine karar verilemez.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınarak davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Kabule göre, yaşlılık aylığının 01.11.1991 tarihinden itibaren başlatılması gerekirken 01.10.1991 tarihinden itibaren başlatılması da doğru değildir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 30/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.