Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/9908 Esas 2018/5150 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 51/1-3. maddeleri
uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın restoran olarak işlettiği konağın müştemilatı niteliğinde olan bahçesinde , olay günü ailesi ile birlikte iftar yemeğine gelen 10 yaşındaki mağdurun, yaklaşık 1.5 metre yükseklikteki bahçe duvarı üzerindeki 50 kğ ağırlığındaki beton taşa müdahalesi sonucu, taşın yerinden ayrılarak mağdurun ayağına düşerek nitelikli şekilde yaralandığı olayda; 10.12.2014 tarihli keşfe binaen inşaat mühendisi bilirkişiden alınan raporda “ ...taş bloku duvara sabitleyen harç tabakasının olaydan önceki bir zamanda yerinden ayrılarak, taşın serbest ve dengesiz hale geldiği, sağlamca harçlanmış bu boyut ve ağırlıktaki bir taş bloku değil küçük bir çocuk, güçlü bir yetişkinin bile düşürmesinin mümkün olmadığı kanaatine varıldığı...” görüşü ile 30.01.2015 tarihli bilirkişi kurulu raporunda “...sanık işlettiği restoranın yapı ve müştemilatının bakım, onarım ve tadilatını yaptırmamakla, başkalarının hayat ve sağlığını tehlikeye düşürecek engelleri ortadan kaldırmamakla asli ve tam kusurludur....” şeklindeki görüşleri doğrultusunda mahkemenin kusura ilişkin kabulü yerinde görüldüğünden, tebliğnamenin bu husustaki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusuru bulunmadığına, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 08.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.