Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/4333 Esas 2021/5853 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/4333
Karar No: 2021/5853

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/4333 Esas 2021/5853 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi         2020/4333 E.  ,  2021/5853 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

    Taraflar arasında görülen davada Antalya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 06.06.2018 tarih ve 2016/579 E. - 2018/436 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 09.05.2019 tarih ve 2018/1888 E- 2019/987 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
    Dava, trafikten men kararı verilen ithal araç nedeniyle uğranılan zararın tazminine ilişkin olup davacı vekili, dava dilekçesiyle 280.000,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, davasını ıslah ederek dava açıldıktan sonra yürürlüğe giren ve 12/04/2017 tarihli Resmi Gazete"nin 30036 sayı ile yayımlanan Gümrük Kanununa Göre Mülkiyetin Kamuya Geçirilmesi Kararı Verilen Kara Taşıtlarının Sahiplerine İadesi Hakkında Yönetmelik hükümleri gereğince yapılan başvuru üzerine araç için ödenen ÖTV ve araç için yapılan zorunlu bakım ve tamir masrafları olan 27.100,00 TL’nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece davanın pasif husumet yokluğu sebebiyle usulden reddine karar verilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 09/05/2019 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 58.800,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK"nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, dava değeri olan 27.100,00 TL’nin temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30/09/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.