Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/10308 Esas 2018/5112 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/1-2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, katılan vekilinin verilen cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine , ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Sanığın suç tarihinde henüz geçerli ve yeterli bir sürücü belgesi bulunmadığı anlaşıldığından, hakkında TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca sürücü belgesinin geri alınması güvenlik tedbirinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının 1 nolu bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" ibarelerinin ve hüküm fıkrasının 7.bendinde yer alan TCK"nın 53/6. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün hükümden çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.