MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15.06.2015 tarih ve 2014/972-2015/312 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı Banka"dan 06/08/2013 tarihinde 180.000,00 TL ticari kredi kullandığını, kredi nedeniyle davalının 06/08/2013 tarihinde 2.600,00 TL fon kullandırım komisyonu ve 07/08/2013 tarihinde 440,00 TL ipotek tesis ücreti adı altında kesinti yaptığını, kredi sözleşmesinin tip sözleşme olup, anılan sözleşmeye müvekkili aleyhine konulan muhtelif masrafların alınacağına ilişkin maddelerin yazılmamış sayılması ve dolayısıyla anılan kalemlerin davalı tarafından tahsil edilmesinin genel işlem şartına açıkça aykırı kabul edilerek iadesi gerektiğini, yapılan kesintilerin haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, 3.040,00 TL"nin kesinti tarihinden itibaren avans faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, davacıdan yapılan kesintilerin yasaya ve sözleşmeye uygun olduğunu, zorunlu masraf olması ve haksız şart niteliğinde bulunmaması nedeniyle iadesinin mümkün olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı Banka tarafından kullandırılan kredi nedeniyle tesis edilen ipotek için 440,00 TL ipotek tesis ücreti alınmış ise de, bu tutarın ipotek tesis işlemini yapan kişi ya da kişilere ödendiğine ilişkin herhangi bir belge sunulmadığı, davalı tarafından 2.600,00 TL fon kullandırım komisyonu alınmasının zorunlu olduğunu kanıtlar herhangi bir delil sunulmadığı gibi, bu ücretin alınmasına dayanak taahhütnamenin sözleşmeden ayrı olarak düzenlenmesinin BK"nın 20. maddesindeki düzenlemeye olan aykırılığı ortadan kaldırmayacağı gerekçesiyle, davanın kabulü ile 3.040,00 TL"nin dava tarihinden itibaren avans faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taraflar arasında akdedilen genel kredi sözleşmesi nedeniyle fon kullandırım komisyonu ve ipotek tesis ücreti adı altında yapılan kesintilerin iadesi istemine ilişkin olup, yukarıda özetlenen gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir. Ancak, her ne kadar mahkemece
kredi nedeniyle tesis edilen ipotek için ipotek ücreti alındığı fakat, alınan tutarın ipotek tesis işlemini yapan kişi ya da kişilere ödendiğine dair herhangi bir belge sunulmadığı gerekçesiyle, ipotek tesis ücreti adı altında kesilen miktarın davacıya iadesi gerektiği belirtilmiş ise de, davalı tarafça ibraz edilen ""Ağustos 2013 Taşra Şubeler İpotek Tablosu"" ve anılan tabloyu içeren ""Avukatlara Mahsus Serbest Meslek Makbuzu""na ilişkin belgeler uyarınca işbu ücretin işlemi yapan vekile ödendiği anlaşılmaktadır. Ayrıca davacı tarafından imzalanan 26/07/2013 tarihli “Kredi Sözleşmeleri İçin Sözleşme Öncesi Bilgi Formu” başlıklı, iki sayfadan ibaret ve ekinde örnek ödeme planları bulunan belgede dava konusu komisyonun hangi oranda alınacağı ile ilgili komisyonun müşteri tarafından ödeneceği yazılı olduğu gibi yine ""Kabul Yazısı"" başlıklı, davacının imzasını taşıyan belge ile de, 28/07/2013 tarihinde Sözleşme Öncesi Bilgi Formu ekinde teslim edilen ve davalı Banka"nın internet sitesinde bir örneği bulunan sözleşmenin ayrıntılı olarak incelendiği, banka tarafından yeterli bilgilendirmenin yapıldığı, sözleşmenin içeriğinin öğrenilmesi için zaman ve imkan sağlandığı ve daha sonra 30/07/2013 tarihinde de kredi sözleşmesinin imzalandığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla, davalı Banka tarafından ibraz edilen işbu belge kapsamları gözetildiğinde dava konusu hususlarda sözleşmede genel işlem koşulu bulunduğu kabul edilemeyeceğinden, kredi sözleşmesi uyarınca alınacak ücretin miktar ve oranı da göz önünde bulundurulduğunda davanın reddi gerekirken, kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 27.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.