Tefecilik yapmak - yaralama - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4796 Esas 2021/452 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4796
Karar No: 2021/452
Karar Tarihi: 03.02.2021

Tefecilik yapmak - yaralama - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4796 Esas 2021/452 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, tefecilik yapmak ve yaralama suçlarından yargılanan sanık hakkında mahkumiyet kararı verdi. Cumhuriyet savcısının temyiz başvurusu reddedildi. Tefecilik suçunda sanığın suç tarihi olarak kabul edilen tarih düzeltildi. Ancak, yaralama suçundaki kararın ise görevsizlik kararı verilmeden hüküm kurulduğu ve sübutunun olmadığı belirtildi. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ile ilgili olarak 15.04.2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği açıklandı. Kanun maddeleri ise şöyle: Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 310. ve 317. maddeleri; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi; 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi; CMUK'un 321. ve 326/son maddeleri.

9. Ceza Dairesi 2020/4796 E. , 2021/452 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, yaralama
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müşteki ..."ın 15/03/2014 tarihli hazırlık ifadesinde Ağustos 2013 tarihinde sanıktan faizle para aldığını beyan ettiği, kesin olarak belirlenememesi nedeniyle sanık lehine değerlendirme ile tefecilik suçunda suç tarihinin 01/01/2013 olarak kabulü gerektiği, suç tarihinin 01/01/2013 tarihi yerine gerekçeli karar başlığında 15/03/2014 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
1-Cumhuriyet savcısının Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 310. maddesinde öngörülen bir aylık süreden sonra yaptığı temyiz başvurusunun aynı Kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında tefecilik suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak 15.04.2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 10. maddesi ile yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
3-Sanık hakkında yaralama suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;
İddianamede yer alan "olay tarihinde alacak verecek meselesi yüzünden tartıştıkları, tartışmanın kavgaya dönüştüğü, yaşanan arbedede müşteki şüpheli Berat"ın müşteki şüpheli Edip"i ele geçirilemeyen bıçakla ve yumrukla vurmak suretiyle dosyada mevcut doktor raporunda belirtildiği şekilde basit tıbbi müdahaleyle giderilemeyecek ve burnunda orta derece kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaraladığı" biçimindeki isnadın sübutu halinde yağmaya teşebbüs suçunu oluşturabileceği anlaşılmakla, delillerin takdir ve tartışmasının, davaya bakmanın 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesi uyarınca Ağır Ceza Mahkemesinin görevi kapsamında bulunduğu ve sanık hakkında görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 03/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.