Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 1- Sanık ... hakkında tefecilik ve 5464 sayılı Kanununa aykırılık suçlarından beraat
: 2- Sanık ... hakkında 5464 sayılı Kanununa aykırılık suçundan beraat, tefecilik suçundan mahkumiyet

Dosya incelendi;
Sanıklara yüklenen 5464 sayılı Kanuna aykırılık suçundan Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 317. maddesi uyarınca katılan Hazine vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
İncelemenin katılan Hazine vekilinin sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne, sanık ..."nin tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında verilen beraat kararı bakımından yapılan incelemede;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet kararı bakımından yapılan incelemede;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmiş ise de, bu hususun ve Türk Ceza Kanunu"nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal Kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kez atılı suçu işleyen sanık hakkında Türk Ceza Kanunu"nun 43/1.
maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 5.000 TL adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında adli para cezasının "5000 TL" yerine maddi hata sonucu "3000 TL" yazılması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasında B bendinin 4. fıkrasındaki “Sanığa verilen 3000 TL adli para cezasının TCK"nın 52/4 maddesi gereği birer ay ara ile 15 eşit taksit ile tahsiline,” ibaresinin “Sanığa verilen 5000 TL adli para cezasının TCK"nın 52/4 maddesi gereği birer ay ara ile 15 eşit taksit ile tahsiline,” şeklinde değiştirilmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.