Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/4749 Esas 2014/8186 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/4749
Karar No: 2014/8186
Karar Tarihi: 11.09.2014

Zimmet - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2014/4749 Esas 2014/8186 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir bankada çalışan sanığın zimmet suçundan mahkumiyetine hükmetmiştir. Ancak mahkeme, ceza belirlenmesi için doğrudan uygulama yapılması gerektiği, nisbi harcın ve vekalet ücretlerinin de dikkate alınması gerektiği konusunda hatalı karar vermiştir. Temyiz başvurusu sonrası yapılan yargılamada ise, 765 sayılı TCK'nın 59/2. maddesi uygulanarak ömür boyu kamu hizmetlerinden yasaklanma ve kısıtlılık, mahsup kararı ve adli para cezasının taksitlendirilmesi kararları verilmiştir. Hüküm fıkrasına, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanması kararı çıkarılmış ve sanığın hapis cezası, tashihi suretiyle 765 sayılı TCK'nın 59/2 ve 40. maddeleri uyarınca düzeltilerek onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 4389 sayılı Yasanın 22/3. maddesi
- 765 sayılı TCK'nın 31, 33, ve 59/2. maddeleri
- Türk Medeni Kanunu'nun 471. maddesi
- 5237 sayılı TCK’nın 53, 62 ve 63. maddeleri
- 647 sayılı Yasanın 5. maddesi.

5. Ceza Dairesi 2014/4749 E. , 2014/8186 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zimmet
HÜKÜM : Banka zimmetinden mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
4389 sayılı Yasanın 22/3. maddesi uyarınca doğrudan ceza belirlenmesi gerekirken kademeli uygulama yapılarak önce 6 yıl hapis cezası belirlenip sonra 12 yıl hapis cezasına hükmedilmesi sonuca etkili olmadığından, zararın ödettirilmesine hükmedilmiş olması karşısında da nisbi harca ve katılan lehine nisbi vekalet ücretine de hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamış, bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
4389 sayılı Yasanın 22/3. maddesi uyarınca hüküm kurulmasına göre; 765 sayılı TCK"nın 59/2. maddesinin uygulanması ve anılan Yasanın 40. maddesi uyarınca mahsup kararı verilmesi, sanığın 765 sayılı TCK"nın 31. maddesi uyarınca ömür boyu kamu hizmetlerinden yasaklanmasına ve 765 sayılı TCK"nın 33. maddesi gereğince, Türk Medeni Kanununun 471. maddesi de gözetilerek, hapis halinin devamı süresince yasal kısıtlılık altında bulundurulmasına hükmolunması gerekirken, 5237 sayılı Yasanın 53. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmesi ve anılan Yasanın 62 ve 63. maddelerinin tatbiki suretiyle karma uygulama yapılması,
Sanık müdafiin lehe hükümlerin uygulanması talebi karşısında, para cezasının taksitlendirilmesi hususunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususlar yeni bir yargılama yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün görüldüğünden, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkarılması, hüküm fıkrasına; “Sanığın 765 sayılı TCK"nın 31. maddesi uyarınca ömür boyu kamu hizmetlerinden yasaklanmasına”, “765 sayılı TCK"nın 33. maddesi gereğince, Türk Medeni Kanununun 471. maddesi de gözetilerek, sanığın hapis halinin devamı süresince yasal kısıtlılık altında bulundurulmasına” ve “Sanığın hükmolunan adli para cezasını 647 sayılı Yasanın taksitlendirme ile ilgili 5. maddesi hükmünce birbirini takip eden aylık taksitler halinde ve 24 eşit taksitte ödemesine ve taksitlerden birinin süresinde ödenmemesi halinde geri kalan miktarın sanıktan alınacağının, hapse çevrileceğinin ihtarına, ” cümlelerinin ilavesi, hüküm fıkrasındaki takdiri indirim ve mahsuba ilişkin uygulama maddelerinin 765 sayılı TCK"nın 59/2 ve 40. olarak tashihi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/09/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.