Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/10400 Esas 2018/4975 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereği tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulüne 25.000 TL maddi, 65.000 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekili ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tazminat talebinin dayanağını oluşturan Adana 4. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2004/211 Esas sayılı dosyasında davacının tutuklu kaldığı sürenin, Adana 2. Ağır Ceza mahkemesi"nin 2013/315 Esas sayılı dosyasında uyuşturucu ve uyarıcı madde ticareti yapma ve sağlama suçu sebebiyle hükmolunan 6 yıl 3 ay hapis cezasından ve Erdemli 2 Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2012/366 Esas sayılı dosyasında hırsızlık suçu sebebiyle hükmolunan 2 yıl hapis, konut dokunulmazlığını ihlal suçu sebebiyle hükmolunan 12 ay hapis ve mala zarar verme suçu nedeniyle hükmolunan 1200 TL adli para cezasından mahsup edildiği, bu şekilde davacının mahsup edilecek haksız bir tutukluluk süresinin kalmadığının anlaşılması karşısında, bu durum gözetilerek hak ve nesafet ilkelerine uygun makul bir manevi tazminata karar verilmesi gerektiği gözetilmeden davacı lehine fazla tazminata hükmedilmesi,
Kabule Göre de;
Davacı lehine tayin olunan maddi ve manevi tazminat miktarlarının toplamı üzerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan avukatlık asgari ücret tarifesinin üçüncü kısmında yer verilen oranlar üzerinden nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, bu miktarın altında kalacak şekilde maktu vekalet ücretine hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.