Esas No: 2021/18000
Karar No: 2022/12099
Karar Tarihi: 20.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18000 Esas 2022/12099 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme Ceza Dairesi, nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçları nedeniyle sanığın mahkumiyetine karar verdi. İlk suçla ilgili hükümler reddedildi ancak ikinci suçla ilgili olarak sanığın cezası hatalı hesaplanmıştı. Sanığın hırsızlık suçunda cezası 1/3 oranında artırılması gerekiyordu ancak 1/2 oranında artırılmıştı. Bu nedenle hüküm bozuldu ve düzenlendi. Sanığın cezasının temyiz edilme nedeniyle düzeltildikten sonra karar oy birliğiyle onaylandı. İlgili kanun maddeleri TCK'nın 143., 35. ve 62. maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında müşteki ...’na yönelik hırsızlık suçundan hüküm kurulurken, suç tarihinin 6545 sayılı Kanun’un yürürlük tarihi olan 28.06.2014 tarihinden önceki bir tarih olan 23.11.2012 tarihi olduğu ve suç tarihi itibariyle sanığın daha lehine olan 6545 sayılı Kanun’un 63. maddesi ile değişiklik yapılmadan önceki haline göre 5237 sayılı TCK'nın 143. maddesindeki artırım oranı en fazla 1/3 olduğunun anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’ nın 143. maddesi gereğince yapılan uygulamada cezanın 1/3 oranında artırılması gerektiği gözetilmeden 1/2 oranında artırım yapılması suretiyle 4 yıl hapis cezasının 4 yıl 6 ay olarak ve bu hesap üzerinden devamla 5237 sayılı TCK’ nın 35. ve 62. maddeleri gereğince yapılan indirimler sonucunda 1 yıl 8 ay hapis cezası yerine 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK'nın 143. maddesine ilişkin bölümden ‘1/2’ ve “4 yıl 6 ay” ibarelerinin çıkarılarak yerine ‘1/3’ ve “4 yıl” ibarelerinin eklenmesi, 35. maddeye ilişkin bölümden ‘2 yıl 3 ay’ ibaresinin çıkartılarak yerine ‘2 yıl’ ibaresinin eklenmesi, yine 62. maddeye ilişkin bölümden ‘1 yıl 10 ay 15 gün’ ibaresinin çıkartılarak yerine ‘1 yıl 8 ay’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
