Esas No: 2021/16472
Karar No: 2022/11943
Karar Tarihi: 20.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16472 Esas 2022/11943 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum olduğunu ve sanığın tekerrüre esas eski hükümlülüğü bulunduğunu belirtmiştir. Ancak mahkeme, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmamasının aleyhe temyiz edilmediğinden bozma nedeni yapılmadığını vurgulamıştır. Mala zarar verme suçunda sanığa verilen adli para cezasının türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün olmadığından, bu hüküm reddedilmiştir. Nitelikli hırsızlık suçunda ise, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak suçun gece işlendiğine dair belirtiler karşısında TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiği göz önünde bulundurulmadığından, bu hüküm bozulmuştur. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı TCK'nın 58. ve 143. maddeleri, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 1412 sayılı CMUK'un 317. ve 326/son maddeleri.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın tekerrüre esas eski hükümlülüğü bulunduğu ve koşulları oluştuğu halde, hakkında 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
I. Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 1500 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II. Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık beyanından ve tutanaklardan suçun gece işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK'nın 143. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 20.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
