Tehdit - tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5716 Esas 2021/442 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5716
Karar No: 2021/442
Karar Tarihi: 02.02.2021

Tehdit - tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5716 Esas 2021/442 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davası sonucunda beraat kararı verildiği ve bu kararın temyiz edildiği belirtiliyor. Ancak mahkeme, sanığın faiz karşılığı verdiği paranın uyguladığı faizle birlikte ödenmesini istediği katılıcıyı tehdit ettiği iddiasını da değerlendiriyor. Mahkeme, tehdit suçunun sabit olmadığı gerekçesiyle sanığın bu suçtan beraatine hükmediyor.
Ancak, tefecilik suçundan açılan davanın görülmesinde ve bunun sonucunda oluşan alacağın hukuki alacak olmaması nedeniyle suçun yağma suçu olarak değerlendirilmesi gerektiği belirtiliyor. Bu nedenle, üst dereceli bir Ağır Ceza Mahkemesi'nin görevlendirilmesi gerektiği ve delillerin birlikte değerlendirilmesi gerektiği vurgulanıyor.
Kararda ayrıca, TCK'nin 150. maddesi de hatırlatılarak bir alacağın hukuki alacak olarak kabul edilmek için meşru kabul edilen bir ilişkiden doğması gerektiği ve konusu suç teşkil eden bir ilişkiden kaynaklanan alacakların bu kapsamda değerlendirilemeyeceği ifade ediliyor.
Kanun maddeleri:
- CMK'nın 233 ve 234. maddeleri
- CMK m. 223/2-e
- TCK'nin 150. maddesi
- 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile B

9. Ceza Dairesi 2020/5716 E. , 2021/442 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tehdit, tefecilik yapmak
Hüküm : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında tefecilik suçundan kamu davası açıldığı, Hazinenin bu suçun mağduru olduğu, bu sıfatının gereği olarak CMK"nın 233 ve 234. maddeleri gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve diğer haklarını kullanabilmesi için duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği halde, usulen dava ve duruşmalar bildirilmeden, davaya katılma ve Ceza Muhakemesi Kanununun mağdur ve katılanlar için öngördüğü haklardan yararlanma olanağı sağlanmadan yargılamaya devam edilerek yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-Sanığın faiz karşılığı verdiği paranın uyguladığı faizle birlikte ödenmesini istediği, faizin yüksek olduğunu söyleyen katılan ..."i "seni ayaklarından vururum, gebertirim" şeklinde tehdit ettiği iddia edilmiş, mahkemece sanığın tehdit suçundan katılan ..."in iddiasını destekler kesin ve inandırıcı delil bulunmadığından CMK m. 223/2-e uyarınca beraatine karar verilmiş ise de;
TCK 150. maddesinde "Bir hukukî ilişkiye dayanan alacağını tahsil amacıyla tehdit veya cebir kullanması hâlinde, ancak tehdit veya kasten yaralama suçuna ilişkin hükümler uygulanır." hükmüne yer verildiği, Yargıtay içtihatlarında duraksamasız olarak kabul edildiği üzere bir alacağın, hukuki alacak olarak kabul edilebilmesi ve bunun sonucu olarak hukuki korumadan yararlanabilmesi için, hukuk düzenince meşru kabul edilen bir ilişkiden doğması gerektiği, konusu suç teşkil eden bir ilişkiden kaynaklanan alacakların bu kapsamda değerlendirilmesinin olanaklı olmadığı,
Tefecilik yaptığı ve bu faaliyetinden kaynaklanan parayı tahsil etmek için katılan ..."e karşı tehdit eyleminde bulunduğu iddia edilen sanığın, suç teşkil eden tefecilik eyleminden kaynaklandığını ileri sürülen alacağının hukuki alacak olarak kabul edilmesinin olanaklı olmaması karşısında eylemlerinin sübutu halinde yağma suçunu oluşturabileceği anlaşılmakla, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesi uyarınca eylemleri nitelendirme ve kanıtları değerlendirme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu, delillerin birlikte takdir edilmesi

bakımından tefecilik suçundan açılan davanın da birlikte görülmesinde zorunluluk bulunduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hükümler kurulması,
Yasaya aykırı, katılanlar ... ve ..."in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 02/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.