MAHKEMESİ : ...FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16/04/2015 tarih ve 2015/37-2015/71 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili; davalının 2011/15763 nolu “...” ibareli markayı 43. sınıf yönünden adına tescil ettirdiğini, davalı adına tescilli markanın ayırt edici unsurunun bulunmadığını, coğrafi kaynak belirtip hizmet sunulan yerin karakteristik özelliğini yansıttığını,bu durumun 556 Sayılı KHK"nın 5 ve 7. maddelerine aykırılık teşkil ettiğini, dava konusu markada yer alan ibarelerin tek başına tescil ettirilmesinin haksız avantaj sağladığını, ileri sürerek davalı adına tescilli markanın yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri yönünden hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalılar vekili, müvekkiline ait markanın ayırt edici unsura sahip olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre; daha öncesinde davanın reddine dair verilen kararın davacı vekilinin temyizi üzerine “Dava konusu markanın ortalama tüketiciler nezdinde dikkat çekici baskın unsuru “...” ibaresidir. Mahkemece benimsenen bilirkişi raporunda bu ibarenin ... Yöresine ait ürünlerden yapılmış yiyecek ve içeceklerin sunulduğu yer anlamından coğrafi kaynak belirten tanımlayıcı ibare niteliğinde olduğu belirtilmiştir. Ancak, aynı raporda davalının “... ...” şeklinde etkin tanıtım ve kullanımı nedeniyle dava konusu markanın 556 Sayılı KHK"nın 70/son maddesi anlamında kullanımla ayırt edicilik kazandığı da mütalaa edilmiş ise de bu görüşe dayanak oluşturan davalı kullanımı bir bütün olarak “... ...” şeklinde olduğundan söz konusu kullanımın esasın tanımlayıcı işaretten oluşan “...” markası bakımından da anılan 7/son maddesi anlamında davalı yararına kullanımla ayırt edicilik vasfı kazandıran marka hakkı olarak nitelendirilmesi mümkün olmadığı gibi bu ibarenin “... ...” ibareli markanın serisi olarak da kabul edilemeyeceği halde mahkemece yazılı gerekçeyle davanın reddi isabetli görülmediğinden ...” şeklindeki gerekçeyle bozulduğu, bozma ilamında belirtilen gerekçeler uyarınca dava konusu markanın yiyecek ve içecek sağlanılması hizmetleri yönünden ayırt ediciliğinin bulunmadığı gerekçesiyle davalı adına tescilli 2011/15763 sayılı markanın yiyecek ve içecek sağlanılması hizmetleri yönünden hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, alınmadığı anlaşılan 29,20 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 25/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.