MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının bozma ilamına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
- KARAR -
Davacı vekili, davalının taraflar arasındaki ticari ilişkiden kaynaklanan cari hesap borcunu ödememesi üzerine davalı hakkında icra takibi başlatıldığını, davalının borca ve icra dairesinin yetkisine itiraz etmesi üzerine takibin durduğunu belirterek, itirazın iptalini, %20"den az olmamak kaydıyla icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın yetkisiz mahkemede açıldığını, yetkili mahkemenin İstanbul Asliye Ticaret Mahkemesi olduğunu, davalı ile davacı arasındaki ticari ilişkinin sona ermesi nedeniyle tarafların borç mutabakatına vararak birbirinden herhangi bir hak ve alacaklarının bulunmadığı konusunda anlaşmaya vardıklarını, davalının davacıya herhangi bir borcunun bulunmadığını belirterek davanın reddini ve %20 oranında kötüniyet tazminatının davacıdan tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece, yetkisizlik nedeniyle dava dilekçesinin reddine karar verilmiş, hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 2015/5460 esas 2015/15541 karar sayılı, 25.11.2015 tarihli kararı ile "Davacı, yargılama sırasında mahkemeye sunduğu cevap dilekçesinde alacak miktarının ödendiğini savunmuştur. Bu savunmasının davalının akdi ilişkiyi kabul ettiği anlamında değerlendirilmesi gerekmektedir. İspat yükü artık davalıya geçmiştir. Bu itibarla BK 73 (TBK 89) maddesi uyarınca davacının ikametgahı mahkemesi ve icra dairesi yetkili olacağından, mahkemenin icra müdürlüğünün yetkili olmadığına yönelik kararı doğru olmamış" gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; taraflar arasında ticari ilişkinin mevcut olduğu, ticari ilişkinin tarafların defter ve belgelerinden izlenebildiği, ancak davacı defterlerinin kapanış tasdiklerinin yapılmadığı için lehine delil olarak kabul edilemeyeceği, davalı defterlerinin ise açılış ve kapanış tasdiklerinin usulüne uygun olarak yapıldığı ve defter kayıtlarının birbirini doğruladığının anlaşılmış olması karşısında davalının defterlerinde borcu olarak görülen 40.231,54-TL davacı alacağı bulunduğu, bu nedenle davacının icra takibinde bu miktar yönünden haklı olduğu, davalının ise takibe belirtilen miktar yönünden itirazının haksız olduğu, davacının alacağının icra takibinden önce davalıya gönderdiği mektup ile talep ettiği anlaşıldığından icra takip öncesi temerrüdün oluştuğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davalı vekili, 14.01.2012 tarihli cevap dilekçesinin birinci sayfasının sonu ile ikinci sayfasının başındaki cümlelerde davacının takip talebine dayanak yaptığı 112.356,86 TL cari hesap ekstresinde belirtilen alacağın davalı tarafından ödendiğini savunmuştur. Bu durumda davacının bu miktarda asıl alacağının varlığı davalı tarafından kabul edilmiş olmaktadır. Artık davalı bu borcunu ödediğini ispat etmek zorundadır. Ancak bu konuda yapılan tahkikat ve alınan raporlar yeterli değildir.
Davacının ticari defterleri usulüne uygun tutulmadığından davacı lehine delil teşkil etmez. Ancak davalının ticari defterlerinin usulüne uygun tutulmuş olması da tek başına borcun ödendiğini göstermez. Davalı ödediğini ödeme belgeleri ile kanıtlamalıdır. Ayrıca davalının defterlerinde, davacı ..."a ve dava dışı Dündar Mevsimlik ... Ltd. Şti."ne yapılan ödemeler karışık olarak görünmekte olup davalının sadece ..."a yaptığı ödemeler ile kabul ettiği borcu ödemiş olacağının kabulü gerekir. Davadışı şirket tüzel kişi olduğundan şirkete yapılan ödemeler ..."a yapılmış sayılamaz.
Ayrıca cari hesap alacağı yönünden davalı TBK 117. madde hükmü uyarınca temerrüde düşürülmedikçe takip öncesi işlemiş faiz alacağı oluşmaz. Dosya içinde davacı tarafından davalıya iadeli taahhütlü ihtarname gönderilmiş olduğu görülmüş ise de bu mektubun tebliğ tarihi ve temerrüt tarihi saptanmadan takip tarihine kadar temerrüt faizi uygulanması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harçların istek halinde temyiz eden taraflara iadesine, 16/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.