Manisa Cumhuriyet Başsavcılığının 13/11/2007 tarih ve 2007/4138 esas sayılı iddianamesi ile sanıklar ... ve ... hakkında nitelikli hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından açılan kamu davasının yargılamasını yürüten Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2008 gün ve 2007/529 esas 2008/563 sayılı kararı ile; sanık ... hakkında hırsızlık suçundan; 5237 sayılı TCK"nin 142/2-b maddesi uyarınca temel ceza 3 yıl hapis olarak belirlenip, aynı Yasanın 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılmak suretiyle neticeten 2 yıl 6 ay hapis; işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan; TCK"nin 116/2 maddesi uyarınca 6 yıl temel hapis cezası belirlenip, anılan Kanun’un 119/1-c maddesi uyarınca verilen cezanın 1 kat arttırılıp 1 yıla çıkartıldığı, 62/1. maddesi uyarınca yapılan 1/6 oranındaki takdiri indirim sonucunda 10 ay hapis cezaları ile mahkumiyetine ve TCK"nin 53. maddesindeki hak mahrumiyetlerinin uygulanmasına karar verildiği;
Anılan kararın, sanıklar tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosyayı inceleyen Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 16/04/2014 gün ve 2011/24022 esas, 2014/7436 karar sayılı ilamı ile; “Sanıklar hakkında mala zarar verme suçu yönünden zamanaşımı içerisinde işlem yapılması olanaklı görülüp, işyeri dokunulmazlığını bozmak suçu yönünden kurulan hükmün onandığı; hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ise; “1-...sanıkların eyleminin, 5237 sayılı Yasanın 142/1-b maddesine uyan suçu oluşturduğu, aynı Yasanın 142/2-b maddesinde belirtilen “Özel becerinin” elde veya üstte taşınan eşyanın alınmasına yönelik olduğu gözetilmeden yazılı biçimde uygulama yapılması,
2-5271 sayılı CMK"nin 326/2. maddesi uyarınca sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi” nedenleriyle bozulduğu;
Bozma sonrası ilk derece Mahkemesinin 2014/298 esas sırasına kaydedilen dava dosyasında yapılan yargılama sonucunda verilen 04/11/2014 gün ve 2014/624 sayılı karar ile; sanık...’ın, TCK"nin 142/1-b ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile hükümlülüğüne ve aynı Kanun’un 53. maddesindeki hak mahrumiyetlerinin uygulanmasına karar verildiği; sanık ...’ın yokluğunda verilen sözkonusu kararın, 18.12.2014 günü bizzat kendisine tebliğini müteakip, temyiz edilmemesi üzerine 25.12.2014 tarihinde anılan sanık yönünden kesinleştiği;
aynı dosyanın diğer sanığı ...’ın açtığı temyiz davasına bakan Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 12.11.2018 gün ve 2016/17567 esas, 2018/14203 karar sayılı ilamı ile de, bu sanık yönünden hükmün onanmak suretiyle kesinleştiği;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.02.2015 gün ve KD-2016/63751 sayılı yazısı ile, hükümlü hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin olarak itiraz yasa yoluna başvurulması üzerine; Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 06.03.2015 gün ve 2015/568 esas, 2015/38165 karar sayılı ilamı ile; itirazın kabulü ile, işyeri dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden verilen 16/04/2014 gün ve 2011/24022 esas, 2014/7436 karar sayılı onama hükmünün kaldırılmasına, “... Nüfus Yasasında öngörülen yöntemin izlenerek Menemen Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/195 esas, 2010/847 sayılı kararına ilişkin dava dosyası, nüfus kayıtları, sanığın görünürdeki hali, bilimsel görüşlere dayalı olarak alınacak bilirkişi raporları ile geçerli diğer deliller toplandıktan sonra, sanığın gerçek yaşının saptanması gerekirken, yaş değişikliği dikkate alınmadan mahkumiyet hükmü kurulması” gerekçesi ile ilk derece Mahkemesinin 13/11/2008 gün ve 2007/529 esas 2008/563 sayılı hükmünün bu kısmının bozulmasına karar verildiği;
Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 13/06/2019 gün ve 94660652-105-45-1857-2016-Kyb sayılı yazısı ile; “Nitelikli hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl suçlarından sanık ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-b, 116/2, 119/1-c ve 62. (iki kez) maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay ve 10 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına ilişkin Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2008 tarihli ve 2007/529 esas, 2008/563 sayılı kararının, hırsızlık suçu yönünden bozulmasına ilişkin Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 16/04/2014 tarihli ve 2011/24022 esas, 2014/7436 karar sayılı ilâmını takiben, hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun"un 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/11/2014 tarihli ve 2014/298 esas, 2014/624 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, Menemen Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/195 esas, 2010/487 sayılı kararı ile sanığın 01/01/1989 olan doğum tarihinin 01/01/1990 olarak düzeltilmesi nedeniyle, suçun işlendiği 02/11/2007 tarihinde suça sürüklenen çocuk vasfına sahip olduğu ve hakkında verilen cezalardan 5237 sayılı Kanun"un 31/3. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiği anlaşılmış ise de; sanığın üzerine atılı işyeri dokunulmazlığını ihlâl suçundan Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2008 tarihli ve 2007/529 Esas, 2008/563 sayılı kararı ile verilen 10 ay hapis cezasının anılan Yargıtay ilâmı ile onanarak kesinleşmesi sebebiyle kanun yararına bozma incelemesine konu edilmesine kanunî imkân bulunmadığı değerlendirilerek yapılan incelemede;
Dosyada mevcut nüfus kaydına göre kayden 01/01/1990 doğumlu olup, suçun işlendiği 02/11/2007 tarihinde 15-18 yaş grubu aralığında bulunduğu anlaşılan suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan tayin olunan cezadan, 5237 sayılı Kanun’un 31/3. maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapılması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde fazla ceza tayin edilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmek suretiyle kanun yararına bozma talep edilmesi üzerine, incelemeyi yapan Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 05.11.2019 gün ve 2019/11846 esas, 2019/13782 karar sayılı ilamı ile;
İnceleme konusu somut olayda:
Menemen Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/195 Esas, 2010/487 Karar sayılı kararı ile hükümlünün 01/01/1989 olan doğum tarihinin 01/01/1990 olarak düzeltilmesi nedeniyle, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun işlendiği 02/11/2007 tarihinde hükümlü ...’ın 15-18 yaş grubunda bulunduğu ve hakkında verilen cezadan 5237 sayılı Kanun"un 31/3. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiği anlaşılmış ise de; Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/11/2008 tarihli, 2007/529 Esas, 2008/563 Karar sayılı kararı ile hükümlü ... hakkında iş yeri dolunulmazlığının ihlali suçundan verilen 10 ay hapis cezasının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 16/04/2014 tarihli, 2011/24022 Esas, 2014/7436 Karar sayılı kararı ile onanarak kesinleşmesi sebebiyle, anılan hususun kanun yararına bozma incelemesine konu edilemeyeceği ancak CMK’nin 308. maddesi uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı tarafından bu hususta Yargıtay Ceza Genel Kuruluna itiraz yoluna başvurulabileceği değerlendirilerek yapılan incelemede” denilmek suretiyle;
Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.11.2014 gün ve 2014/298 esas, 2014/624 karar sayılı hükmünün kanun yararına bozularak, “...hüküm fıkrasından, TCK’nin 62. maddesinin uygulanmasına ilişkin 2. paragrafın çıkartılarak yerine; sanık ...’ın, TCK"nin 142/1-b (mülga) maddesi uyarınca verilen 2 yıl hapis cezasının, TCK"nin 31/3. maddesi gereğince 1/3 oranında indirilerek suça sürüklenen çocuğun 1 yıl 4 ay hapis cezası ile ...TCK"nin 62. maddesi uyarınca verilen cezanın 1/6 oranında indirilerek 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına... TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın çıkartılmasına” karar verildiği;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10.01.2020 gün ve “KD-2019/64518 Kanun Yararına Bozma-Ceza” sayılı yazıları ile; “Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan yapılan yargılama sonucunda, Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.11.2008 tarihli ve 2007/529 esas, 2008/563 karar sayılı hükmüyle sanığın TCK"nin 116/2, 119/1-c, 62 ve 53/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verildiği, kararın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 16.04.2014 tarih ve 24022-7436 sayılı ilamı ile hükmün ONANMAK suretiyle kesinleştiği, infaz evresinde T.C. Adalet Bakanlığının iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu ile birlikte işlenen ve temyiz incelemesinden geçmeksizin kesinleşen hırsızlık suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü yönünden kanun yararına bozma yoluna başvurması üzerine incelenen dava dosyasında Yüksek Yargıtay 6. Ceza Dairesinin anılan kararına karşı aşağıda açıklanmaya çalışılacak nedenlerden dolayı resen itiraz edilmesi zorunluluğu doğmuştur.
Kovuşturma konusu olayda sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK"nin 31/3. maddesinin uygulanmasının gerekip gerekmediğinin ve aynı Kanun"un 53/1. maddesi uygulamasının yerinde olup olmadığının belirlenmesine yöneliktir.
5237 sayılı TCK"nin 31/3. maddesine göre, "Fiili işlediği sırada onbeş yaşını doldurmuş olup da onsekiz yaşını doldurmamış kişiler hakkında suç, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde onsekiz yıldan yirmidört yıla; müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde oniki yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Diğer cezaların üçte biri indirilir." Somut olayda; sanık ..."ın nüfus kaydının incelenmesinde Menemen Asliye Hukuk Mahkemesinin 195-847 sayılı kararıyla doğum tarihinin 01.01.1990 olarak düzeltildiği, düzeltmenin Yargıtay 6. Ceza Dairesinin ONAMA ilamından önce 25.02.2011 tarihinde kesinleştiği ve sanığın suç tarihinde henüz onsekiz yaşını doldurmadığı anlaşılmıştır. Bu nedenle ..."ın suça sürüklenen çocuk olarak yargılanarak verilen cezada TCK"nin 31/3. maddesi uyarınca indirim yapılması ve hakkında TCK"nin 53/1. maddesinin uygulanmaması gerekmektedir. Anılan gerekçelerle, Yüksek Dairece iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hükmün BOZULMASINA karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ONANMASINA karar verilmesi Kanuna aykırıdır.” denilip, sonuç olarak;
“1)İTİRAZIMIZIN KABULÜ ile Yüksek 6. Ceza Dairesi tarafından sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan kurulan hüküm yönünden verilen 16.04.2014 tarihli ve 2011/24022 esas, 2014/7436 karar sayılı ONAMA ilamının kaldırılması,
2)Manisa 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.11.2008 tarihli 2007/529 esas, 2008/563 karar sayılı hükmünde, ..."ın suça sürüklenen çocuk olarak yargılanarak verilen cezada TCK"nin 31/3. maddesi uyarınca indirim yapılması ve hakkında TCK"nin 53/1. maddesinin uygulanmaması gerektiği gözetilmeyerek hakkında fazla ceza tayini ve hak yoksunluğuna hükmedilmesi nedenleriyle hükmün BOZULMASINA karar verilmesi,
3)Yüksek Daireniz aksi kanaatte ise dosyanın Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, 5271 sayılı CMK"nin 308. maddesi uyarınca itirazen arz ve talep olunur.” şeklinde itiraz edildiği anlaşılmış olmakla;

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

5271 sayılı CMK"nin 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi ile değişik 308. maddesi gereğince yapılan incelemede;
Dairemizin 06.03.2015 gün ve 2015/568 esas, 2015/38165 sayılı ilamı ile, 16/04/2014 gün ve 2011/24022 esas, 2014/7436 karar sayılı onama hükmünün kaldırılmasına, “... Nüfus Yasasında öngörülen yöntemin izlenerek Menemen Asliye Hukuk Mahkemesinin 2008/195 esas, 2010/847 sayılı kararına ilişkin dava dosyası, nüfus kayıtları, sanığın görünürdeki hali, bilimsel görüşlere dayalı olarak alınacak bilirkişi raporları ile geçerli diğer deliller toplandıktan sonra, sanığın gerçek yaşının saptanması gerekirken, yaş değişikliği dikkate alınmadan mahkumiyet hükmü kurulması” gerekçesi ile ilk derece Mahkemesinin 13/11/2008 gün ve 2007/529 esas 2008/563 sayılı hükmünün bu kısmının bozulmasına dair kararı sonrasında, ilk derece Mahkemesi tarafından, halihazırda genel yargılama faaliyeti yürütülüp yürütülmediği ve/veya olağan kanun yolu açık bir hüküm tesis edilip edilmediği araştırılmadan, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.02.2015 gün ve KD-2016/63751 sayılı yazısı ile aynı konuda bir kez daha itiraz geliştirilmesi kanuna aykırı görüldüğünden;
CMK"nin 308/2-3.maddeleri gereğince vaki talebin REDDİNE, dosyanın itiraz konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 18/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.