Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9264 Esas 2020/380 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9264
Karar No: 2020/380
Karar Tarihi: 09.01.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/9264 Esas 2020/380 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanıkların hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyetleri hükme bağlandı. Ancak, kararın temyiz edilmesi üzerine yapılan incelemede, sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan zamanaşımı süresinde mahallinde işlem yapılması mümkün olduğu belirtildi. Ayrıca hırsızlık suçu gece işlendiği gerekçesiyle sanıklar hakkında cezalarda artırım yapılması gerektiği, TCK'nun 53. maddesi nedeniyle hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiği, mala zarar verme suçunun konusunun mağdura ait araba olması nedeniyle aynı eşyaya ilişkin mala zarar verme suçunun oluşmayacağı gözetilmediği ve uygulama maddesi doğru belirtilmediği için kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır. Kararda, TCK'nun 143. ve 53. maddeleri, Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 08/04/2014 tarihli, 2013/2-685 Esas ve 2014/176 Karar sayılı kararı da yer almaktadır.

17. Ceza Dairesi 2019/9264 E. , 2020/380 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Suça konu aracın mağdurun oturduğu sitenin bahçesinden çalınması karşısında; sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan zamanaşımı süresinde mahallinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; hırsızlık suçunun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Olaya ilişkin kamera görüntülerinden hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesi gereği hükmedilen cezalarda artırım yapılmaması,
2)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3)Mala zarar verme suçunun konusunun mağdura ait araba olması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08/04/2014 tarih, 2013/2-685 Esas ve 2014/176 Karar sayılı kararı uyarınca hırsızlık suçunun oluştuğunun kabulü halinde aynı eşyaya ilişkin mala zarar verme suçunun yasal unsurlarının oluşmayacağının kabulünde zorunluluk bulunduğu gözetilmeksizin, sanıkların atılı mala zarar verme suçundan beraati yerine yazılı biçimde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
4)Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan hüküm kurulurken uygulama maddesinin 151/1. yerine 142/1-b olarak gösterilmesi suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 09/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.