Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/9639 Esas 2016/4589 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/9639
Karar No: 2016/4589
Karar Tarihi: 25.04.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/9639 Esas 2016/4589 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki dava, maddi ve manevi tazminat taleplerine ilişkindi. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vererek, 1.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline hükmetti ancak maddi tazminat talebi ile fazlaya ilişkin talebin reddine karar verdi. Karara yapılan temyiz başvurusunu görüşen Yargıtay 11. Hukuk Dairesi, infaz aşamasında dikkate alınacak hüküm fıkrasının, taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin kesinleşme sınırının altında olduğunu belirterek, davalı vekilinin temyiz istemini reddetti. Kararda, Hemşirelik Hizmetleri Esasları Yönetmeliği ve Türk Borçlar Kanunu'nda yer alan hükümler de detaylı bir şekilde açıklandı. Ayrıca, Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2. maddesi hakkında bilgi verildi ve miktarın karar tarihi itibariyle 2.080 TL olduğu belirtildi.

11. Hukuk Dairesi 2015/9639 E. , 2016/4589 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 20.03.2015 gün ve 2014/136-2015/215 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL’yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 20.03.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, 5.000 TL maddi, 5.000 TL manevi tazminatın tahsili talebinde bulunulmuş, mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 1.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline, maddi tazminat talebi ile fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiştir. Davada kabul edilen ve taraflar arasında hükme bağlanan tazminata ilişkin ilamın infazı aşamasında dikkate alınacak hüküm fıkrası itibariyle miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK’nın 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.