MAHKEMESİ : Kars 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
TARİHİ : 06/07/2006
NUMARASI : 130-342
 
Davacı, davalı işveren nezdinde 06.08.2002-01.10.2002 tarihleri arası çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı kurum vekili tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                      
Dava nitelikçe  davacının davalı işyerinde  06.08.2002-01.10.2002 tarihleri arasında gösterilen hizmetinin ve sigortalı çalışmalarının iptaline  yöneliktir.
Mahkemece  davanın kabulüne karar verilmiş ise de bu sonuç usul  ve yasaya uygun bulunmamıştır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı yasanın 79. maddesi bu tip hizmet tesbiti  davaları için özel  bir  ispat yöntemi öngörmemiş  ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş  içtihadı gereğidir.  Bu tür davalarda  öncelikle  davacının  çalışmasına ilişkin belgelerin  işveren tarafından verilip  verilmediği yöntemince araştırılmalıdır. Bu koşul oluşmuşsa  işyerinin gerçekten var olup olmadığı  kanun kapsamında  veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı  eksiksiz bir şekilde belirlenmeli daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir  duyarlılıkla araştırılmalıdır.  Çalışma olusu her türlü delille ispat  kazanabilirse de çalışmanın konusu niteliği başlangıç ve bitiş  tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan  seçilmesine özen gösterilmelidir.  Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu  hiçbir kuşku ve duraksamaya  yer vermeyecek şekilde  belirlenmelidir. Yargıtay  Hukuk Genel  Kurulunun  16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da  bu doğrultudadır.
Somut olayda, davacının 06.08.2002 tarihinde 1002448 nolu Arpaçay İköğretim Okulu onarım inşaatı unvanlı işyerinde işe girdiğine dair bildirgenin 05.08.2002 tarihinde  kuruma verildiği, davacının SSK hizmet cetvelinde 06.08.2002-01.10.2002  tarihleri arasında davalı işyerinde çalışmasının bulunduğu, 2002/2.döneme ait dört aylık sigorta primleri bordrosunda davacının adının yer aldığı ve işe giriş tarihinin 06.08.2002 olarak göründüğü, ATK’nun 28.04.2006 tarihli raporuna göre 05.08.2002 tarihli karbon nüsha olan işe giriş bildirgesindeki imzanın davacının eli ürünü olmadığının tesbit edildiği,belgenin aslının kuruma verilmemiş olduğu anlaşılmaktadır.İşe giriş bildirgesindeki imzanın davacıya ait olmaması tek başına davacının çalışmalarının gerçek olmadığını göstermez.
Mahkemece yapılacak iş; davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği göz önüne alınarak davacının çalışmaları yönünden dönem bordrolarında kayıtlı bordro tanıklarını dinlemek,hatalı bir bildirim varsa nedenlerini araştırmak,mantıklı ve geçerli bir neden olup olmadığını tesbit etmek, tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.   
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın  yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,  14.06.2007 gününde oybirliğiyle  karar verildi.