MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet vermeye teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/06/2018 tarihli ve 2015/159 Esas, 2018/26 sayılı Kararında da belirtildiği üzere, sanığın suç tarihi itibarıyla adli sicil kaydında bulunan silinme koşulları oluşmuş ve esasen vaki olmamış sayılan mahkumiyetinin yargılamaya konu sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel olmadığı ancak bu hususun sanığın suç işleme eğilimini belirleme yönünden mahkemece değerlendirmeye tabi tutulacağı nazara alındığında; sanığın kişiliği ile duruşmadaki tutum ve davranışları olumlu değerlendirilerek hakkında TCK"nın 62. maddesindeki takdiri indirim hükmü uygulandığı halde, sanık hakkında sabıkalı olması ve daha önce kasıtlı suçtan dolayı mahkum olması yanında, kişilik özellikleri ile duruşmadaki hal ve davranışlarından yeniden suç işlemeyeceği kanaatine varılmadığından" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan, takdiri indirim uygulanmasıyla da çelişen gerekçelerle CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 09/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.