Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/750 Esas 2017/591 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/750
Karar No: 2017/591
Karar Tarihi: 23.01.2017

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/750 Esas 2017/591 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, iş sözleşmesinin geçersiz feshedildiğini belirterek işe iadesi ve tazminat talebinde bulunmuştur. Mahkeme, feshin geçerli bir sebebe dayanmadığı gerekçesiyle işe iade ve tazminat kararı vermiştir. Ancak davalı vekili tarafından yapılan temyiz başvurusu sonrasında Yargıtay, kararda açık bir çelişki olduğu gerekçesiyle kararı bozmuştur. Davacının işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarı brüt 6 aylık ücreti tutarında belirlenirken gerekçeli kararda brüt 4 aylık ücret hüküm altına alınmıştır. Kararın bu sebeple bozulduğu belirtilmiştir.
Kanun maddeleri: İş Kanunu (4857 sayılı kanun) madde 18, madde 21, madde 22, madde 24, madde 25, madde 36.

22. Hukuk Dairesi 2017/750 E. , 2017/591 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı ve geçerli sebep olmadan feshedildiğini belirterek feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat ve alacakların hüküm altına alınmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının çalıştığı deponun bir başka depo ile birleştirilmesi ve davacının çalışabileceği boş bir kadro bulunmaması nedeni ile geçerli sebeple iş sözleşmesinin feshedildiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece feshin geçerli sebebe dayanmadığı gerekçesi ile davacının işe iadesine, işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat ve alacakların belirlenmesine karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadları Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 esas, 1992/4 kararı gereğince bozma nedenidir. Mahkemece tefhim edilen kısa kararda davacının işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarı brüt 6 aylık ücreti tutarında belirlenirken gerekçeli kararda brüt 4 aylık ücret hüküm altına alınmıştır. Davacının işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarı konusunda açık çelişki oluştuğundan kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, bozma sebebine göre, davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 23.01.2017 gününde oybirliğiyle kesin olarak karar verildi.