Mala zarar verme - hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - işyeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/10206 Esas 2015/5704 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 2 - 2013/35607
MAHKEMESİ : Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 11/10/2012
NUMARASI : 2010/385 (E) ve 2012/651 (K)
SUÇ : Mala zarar verme, hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, işyeri dokunulmazlığının ihlali


Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Fiili işlediği sırada oniki yaşını doldurmuş olup da onbeş yaşını doldurmamış olan çocuklarla ilgili olarak 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu"nun 35. maddesi uyarınca işledikleri fiilin hukukî anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin mahkeme tarafından takdirinde göz önünde bulundurulması gereken sosyal inceleme raporlarının bu dosya kapsamında ayrıca düzenlenmediği, ancak aynı mahkemede başka bir dosya kapsamında yapılan yargılama sırasında düzenlenmiş olan sosyal inceleme raporlarının birer örneklerinin dosya içerisine konulduğu, Isparta Devlet Hastanesi"nde görevli uzman doktorlar tarafından düzenlenen 08.10.2010 tarihli ve 1411 nolu, 28.07.2010 tarihli ve 1021 nolu raporlarda, ayrıca Isparta Gülkent Devlet Hastanesi"nin 29.07.2010 tarihli ve 2010/2315 nolu raporunda “R.. Ç.. ve M.. Ç.."nın işledikleri fiillerin hukukî anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin gelişmiş olduğunun” belirtilmesi karşısında; suça sürüklenen çocukların, işledikleri fiillerin hukukî anlam ve sonuçlarını algılama, bu fiillerle ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneklerinin yeterince gelişmiş olduğuna ilişkin mahkemenin takdirinde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki bu konuyla ilgili bozma düşüncesine katılınmamıştır.
I) Suça sürüklenen çocuklar hakkında mala zarar verme suçu kapsamında kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;


14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddede, bölge adliye mahkemeleri faaliyete geçinceye kadar hapis cezasından verilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirası dâhil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerine karşı temyiz yoluna başvurulamayacağının belirtildiği, hüküm tarihine göre çocuklar hakkında mala zarar verme suçundan hükmolunan cezaların miktarları ve türleri dikkate alındığında, söz konusu hükümlerin temyizinin mümkün olmadığı anlaşılmakla, suça sürüklenen çocukların müdafiilerinin temyiz istemlerinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
II) Suça sürüklenen çocuklar hakkında hırsızlık suçu kapsamında kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
III) Suça sürüklenen çocuklar M.. Ç.. ve R.. Ç.. hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan kurulan hüküm ile M.. Ç.. hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli suçu kapsamında kurulan hükme yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
5275 sayılı Kanun"un 106/4. maddesinin “çocuklar hakkında hükmedilen adli para cezasının ödenmemesi halinde bu ceza hapse çevrilemez” şeklindeki hükmü dikkate alınmadan, hüküm fıkralarında suça sürüklenen çocukların adli para cezasını ödememeleri halinde, ödenmeyen adlî para cezalarının hapis cezasına çevrileceğinin belirtilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocukların müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın aynı Yasa"nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkralarında yer alan “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine” ilişkin kısımların çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.