Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15632 Esas 2016/4561 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15632
Karar No: 2016/4561
Karar Tarihi: 25.04.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15632 Esas 2016/4561 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya alacaklı davası açan davacı, toplam 1.938,83 TL alacağın tahsilini talep etmiştir. Ancak mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Davacının temyiz talebi ise miktardan reddedilmiştir. Kararın temyiz değeri ise karar tarihindeki temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır.
Kanun maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK'ın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı,
- 5236 sayılı Kanun'un 19'uncu maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2015 yılı için 2.085,00 TL'dir.

11. Hukuk Dairesi 2015/15632 E. , 2016/4561 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/04/2015 gün ve 2014/110-2015/57 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19"uncu maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2015 yılı için 2.085,00 TL"dir.
Davacı vekili, dava dilekçesi ile toplam 1.938,83 TL alacağın tahsilini talep etmiş, mahkemece davanın reddi kararı verilmiştir. Dava değeri bakımından, verilen karar temyiz talebinde bulunan davacı yönünden karar tarihindeki temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün davacı yönünden kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.