Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/11522 Esas 2016/267 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/11522
Karar No: 2016/267
Karar Tarihi: 12.01.2016

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/11522 Esas 2016/267 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık İ.C.'nin hukuki süresi geçmesine rağmen yaptığı temyiz talebi reddedildi. Sanık K.C.'nin mahkumiyeti ise Anayasa Mahkemesi kararı ile infazda değerlendirilen hak yoksunluklarının göz önünde bulundurulması gerektiği belirtildi. Ancak suç tarihinin yanlış yazılması, ceza miktarının hatalı belirtilmesi ve adli para cezası ödenmediği takdirde hapis cezasının infaz edileceğine dair bölümün yasaya aykırı olduğu tespit edildi. Bu hataların düzeltilmesiyle hüküm onandı. Kanun maddeleri: 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi, CMUK'nun 310 ve 317. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nun 53, 245/1, 62 ve 50/6 maddeleri, 5739 sayılı Kanun'un 5. maddesi, 5275 sayılı Kanun'un 106. maddesi ve 4, 9 ve 10. fıkraları, 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesi.

8. Ceza Dairesi 2015/11522 E. , 2016/267 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 8 - 2013/399039

MAHKEMESİ : Çal Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 18/09/2013
NUMARASI : 2013/47 (E) ve 2013/151 (K)
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması

Gereği görüşülüp düşünüldü:

I- Sanık İ.. Ç.."in, temyiz talebinin reddine ilişkin 07.02.2014 tarihli ek kararı 25.02.2014 tarihinde tebliğine rağmen 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 05.03.2014 günü temyiz ettiği anlaşıldığından sanığın vaki temyiz isteminin CMUK.nun 317. maddesi gereğince oybirliğiyle (REDDİNE),

II- Sanık K.. Ç.. hakkında kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;

5237 sayılı TCK.nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.

Yerinde görülmeyen sair temyiz itirazların reddine, ancak;

1- 04.03.2011 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 07.03.2011 olarak yazılması,

2- TCK.nun 245/1. madde ve fıkrası uyarınca tayin edilen 3 yıl hapis ve 5 gün adli para cezasından TCK.nun 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken 2 yıl 6 ay hapis ve 4 gün adli para cezası yerine infazda tereddüte neden olacak şekilde 2 yıl 6 ay 4 gün hapis cezası yazılması,

3- Hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5739 sayılı Yasanın 5. maddesiyle yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresi "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4 ve 9. fıkraları yeniden düzenlenip, 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında; adli para cezasının ödenmemesi halinde hapis cezasının kısmen veya tamamen infaz edileceğinin ihtarına karar verilmesi,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, gerekçeli karar başlığında suç tarihi olarak yazılan "07.03.2011" ibaresinin çıkartılarak yerine "04.03.2011" yazılması, hükmün 1. fıkrasının 2. bendinden "2 yıl 6 ay 4 gün hapis cezası" ibaresinin çıkartılarak yerine, "2 yıl 6 ay hapis ve 4 gün karşılığı adli para cezası" yazılması ve hükümden adli para cezasının ödenmemesi durumunda hapis cezasının kısmen veya tamamen infaz edileceğine ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 12.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.