Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/14016 Esas 2007/9396 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi     :  Yozgat 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Tarih               :  7.7.2006
No                   : 791-966  
                       
Davacı   20.4.1982-9.5.1988 tarihleri arası iptal işleminin kaldırılarak esnaf Bağ-Kur hizmetinin geçerli olduğunun tesbitine    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. Davacı, 20.4.1982-22.3.1985 ve 1.4.1985-9.5.1988 tarihleri arasında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğunun  testinini ve aksine olan kurum işleminin iptalini istemiştir.
Mahkemece, istemin kabulü yolunda hüküm kurulmuş ise de davacının 1.4.1985-9.5.1988 tarihleri arasında da  Bağ-Kur sigortalısı sayılması doğru  görülmemiştir.
Davacı, 1.2.1980  tarihinde geçmişe  yönelik olarak 29.12.1979 tarihi itibariyle Kuruma tescil edilmiştir.
Dosyaya  ekli kayıtlara göre de; davacının 1.5.1979-31.3. 1982, 9.5.1988-18.7.1988 ve 2.12.1991 tarihinden devam eden vergi kaydının bulunduğu yine 30.4.1976-1.4.1985 ila 10.5.1988 tarihinde devam eden meslek oda kaydı ile 5.1.1999"dan devam eden Esnaf Sicil kaydının var olduğu anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık  davacının oda kaydının  bulunduğu ancak vergi kaydının bulunmadığı 20.4.1982-22.3.1985 tarihleri ile,  yasal kayıtları bulunmadığı halde 2003 yılı içinde ödemiş olduğu primlere göre 1.4.1985-9.5.1988 tarihleri arasında da Bağ-Kur sigortalısı sayılıp  sayılmayacağı noktasında  toplanmaktadr.
Gerçekten, 1.4.1972 tarihinde yürürlüğe  giren 1479 sayılı  yasanın 24. maddesine  göre  bir kimsenin zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olması için meslek kuruluş kaydı  ile birlikte kendi adına ve hesabına bağımsız  çalışması gerekmektedir. Öte yandan  20.4.1982 tarihinde  yürürlüğe giren  2654 sayılı Yasanın 6. maddesi ile değişik 1479 sayılı Yasa"nın  24. maddesinde zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olmak için ticari kazanç veya serbest meslek  kazancı dolayısıyla  gerçek veya götürü usulde gelir vergisi  mükellefi olması gelir vergisinden muaf  olanlarında meslek kuruluşuna kayıtlı olması hükmü yer almaktadır.  görüldüğü üzere 20.4.1982 tarihinde  yapılan değişiklik,  değişiklikten önceki mevzuatın öngördüğü koşullara sahıp olan  sigortalıların,  sigortalılıklarına son vermemekte değişikliğin yürürlüğe girdiği   20.4.1982 tarihinde Bağ-Kur"a yeni kayıt ve tescil edilecekler için yeni düzenlemeler  öngörmektedir.  Tersinin kabulü kazanılmış hakları ortadan  kaldırmak olurki, bu  durumun kabulüne yasaca  ve hukukça olarak olmadığı ortadadır. Kaldıki 2654 sayılı  Yasanın  6. maddesi ile 1479 sayılı Yasanın  24. maddesinde yapılan değişiklikte vergi mükellefi  olmayan  vergiden muaf olanlardan,  kanunla kurul meslek  kuruluşlarına kayıtlı  olanlarında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı sayılacağı açıktır.  Bu durumda 20.4.1982  tarihinde yürülüğe  giren  değişik  1479 sayılı  Yasa"nın  24/h bendinin öngördüğü koşullara  sahip olduğundan davacının 20.4.1982 ila 22.3. 1985  tarihleri arasında Yargıtay  Hukuk   Genel  Kurulu"nun 23.5.2001 gün 2001/21- 420 E. 2001/ 430 K. sayılı  kararında da belirtildiği üzere, Bağ-Kur sigortalı sayılması doğrudur.  Ancak davacının 1.4.1985 ila 9.5.1988 tarihleri arasında kalan sürelerde de  Bağ-Kur  sigortalısı  sayılması yerinde  değildir. Gerçekten davacının bu süre içerisinde bağımsız çalışmasına esas yasal hiç bir kaydının bulunmadığı,yasal sigortalılık statüsünün oluşmadığı ekli kurum belgesine  görede bu tarihler arası Kurumca terk  tarihleri sayılarak 2003 yılında tahsil edilen primler içerisinde 1.4.1985 ila 9.5.1988  tarihleri arası bu dönemin bulunmadığı, dolayısıyla davacının bu süreye ilişkin prim ödemesinin olmadığı anlaşılmaktadır.  Kaldı ki; 2003 yılı içerisinde  davacıdan bu yıllara ilişkin prim tahsil edilmiş  olsa dahi,  bu toptan ödeme  ile  geriye  yönelik sigortalılık statüsünün oluşamayacağı, Yargıtay hukuk Genel Kurulu"nun 25.12.2002 gün ve E:2002/ 21-1062, K: 2002/1098 sayılı kararında da belirtildiği üzere MK"nun 2. maddesinde açıklanan objektif iyi niyet kuralından yararlanmasının mümkün olmadığı da ortadadır.
Açıklanan   bu maddi ve hukuki olgular ile yazılı Yargıtay Hukuk Genel  Kurul kararı gereğince 1.4.1985 ila 9.5.1988  tarihleri arasında kalan  süreye ilişkin talebin reddi gerekirken  yazılı şekilde kabul kararı verilmesi   usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde,  davalı kurumun   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 11.6.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.