Tehdit - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/39984 Esas 2019/219 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Beraat

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Mağdurun savcılık ifadesinde, bir süre iş yerinde çalıştığı sanıktan 2.400 TL alacağının olduğunu, sanığın borcunu ödemediğini ve bu sebeple aralarında husumet olduğunu beyan etmesi, sanığın olay günü mağdurun cep telefonuna "Seni bir gün alacağım camların arasinda güzel bir sopa çekeceğim" şeklinde mesaj gönderdiğinin tespit edilmesi ve sanığın da, mağdurun kendisinden 2.400 TL işçi alacağı olduğunu ikrar etmesi karşısında, tüm kanıtlar birlikte değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik inceleme ve yerinde görülmeyen gerekçeyle beraat kararı verilmesi,
2)Mahkemece bozmaya uyularak, yapılan yargılama sonucunda sanığın mahkumiyetine karar verileceği kanaatinin oluşması durumunda; 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanıklara isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 15/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.