13. Ceza Dairesi Esas No: 2020/2225 Karar No: 2020/4388 Karar Tarihi: 18.03.2020
Hırsızlık - konut dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/2225 Esas 2020/4388 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Sanık mala zarar verme suçundan tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükümlerin temyizi mümkün olmadığı için katılanın temyiz itirazı reddedilmiştir. Ancak, hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümler incelenirken, zorunlu müdafi atanmadığı için savunma hakkı kısıtlanmıştır. Bu nedenle hükümler bozulmuştur. Kararda atıfta bulunulan kanun maddeleri 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. ve 196/2. maddeleri, 188/1 ve 289/1-e maddeleridir.
13. Ceza Dairesi 2020/2225 E. , 2020/4388 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; 14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince katılanın temyiz itirazının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde, 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeksizin hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA 18.03.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.