Kararı Veren
Yargıtay Dairesi : 7. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Asliye Ceza
Günü : 23.10.2013
Sayısı : 1021-1311

5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan sanıklar ..., ..., ... ve ..."ın beraatlerine ilişkin İzmir 1. Asliye Ceza Mahkemesince verilen 28.12.2009 gün ve 608-1134 sayılı hükümlerin, katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 7. Ceza Dairesince 18.03.2013 gün ve 16629-6071 sayı ile;
"1- Gümrük idaresi vekilinin temyizine yönelik yapılan incelemede;
İddianamede anlatımı yapılan eylemin 5607 sayılı Yasanın 3/5. maddesinde öngörülen kaçakçılık ve aynı zamanda 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinde öngörülen suçları oluşturacağı ve 5237 sayılı TCK"nun 44. maddesi uyarınca, 03.04.2008 günü Resmi Gazetede yayımlanarak 15.05.2008 günü yürürlüğe giren 5752 sayılı Kanunun 3. maddesiyle değişik 4733 sayılı Yasanın 8/4. maddesinin uygulanması gerekeceğinden suçtan doğrudan zarar görmeyen Gümrük idaresinin davaya katılmasına karar verilmesi hukuken geçersiz olup, hükmü temyize hak vermeyeceğinden, gümrük idaresi vekilinin vaki temyiz talebinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince reddine,
2- Şikayetçi Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurumunun temyizine yönelik yapılan incelemede;
Şikayetçi kurumunun kamu davasına katılma talebinin reddine karar verilmiş ise de; 5271 sayılı CMK"nun 260. maddesi gereğince katılma isteği reddedilmiş bulunanlar için yasa yollarının açık olduğu gözetilip, şikayetçi kurumun suçtan zarar görme olasılığına göre, hükmü temyize hakkı bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede,
1- Suç tarihi itibariyle suçtan doğrudan zarar gören ve davaya katılma hakkı bulunan Tütün ve Alkol Piyasası Düzenleme Kurumunun katılma talebinin kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Sanıklardan ..."nın, İzmir-Çeşme otoyolunda bulunan .... Gıda. İnş. Tir. Tek. Ser. Paz. San. Tic. Ltd. Şirketi tarafından işletilen .... I. Shell Petrol benzin istasyonunun müdürü, diğer sanıkların ise aynı istasyonda işçi olarak çalışan market sorumluları oldukları, anılan benzin istasyonunda İzmir Vergi Dairesi Başkanlığı Denetim Koor. Müdürlüğü ekiplerinin 29.01.2009 tarihinde yapmış oldukları bandrol uygulaması denetimi sırasında benzin istasyonunun market bölümünde tezgah altındaki gizli bölmede saklı olarak ele geçirilen puro ve sigaraların bandrolsüz ve kaçak olduklarının tespit edildiği ve sanıkların ticari amaçla 4733 sayılı Kanunun 8/4. maddesi kapsamında bandrolsüz tütün mamulü bulundurmak suçunu işledikleri gözetilmeden, oluşa ve dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde hüküm tesisi,” isabetsizliklerinden bozulmasına karar verilmiştir.
İzmir 1. Asliye Ceza Mahkemesi ise 23.10.2013 gün ve 1021-1311 sayı ile; (1) numaralı bozma nedenine uymuş, (2) numaralı bozma nedeni yönünden ilk hükümde direnmiştir.
Bu hükümlerin de katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.02.2014 gün ve 30273 sayılı "ret" ve “bozma” istekli tebliğnamesiyle Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca 14.12.2016 gün ve 189-1764 sayı ile; 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca kararına direnilen daireye gönderilmiş, aynı madde uyarınca inceleme yapan Yargıtay 7. Ceza Dairesince 02.03.2017 gün ve 48-1661 sayı ile, direnme kararının yerinde görülmemesi üzerine Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanıklara atılı suçun sabit olup olmadığının belirlenmesine ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle, direnme hükmünün yasal ve yeterli gerekçe içerip içermediğinin değerlendirilmesi gerekmektedir.
İncelenen dosya kapsamından;
Yerel mahkemece bozmadan sonra yapılan yargılama sonucunda, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan, ilk hükümdeki gerekçenin tekrarlanması suretiyle direnme hükmü kurulduğu anlaşılmaktadır.
Anayasamızın 141 ve 5271 sayılı CMK’nun 34. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının gerekçeli olması zorunludur. Yasal, yeterli ve geçerli bir gerekçeye dayanılmadan karar verilmesi, kanun koyucunun amacına uygun düşmeyeceği gibi uygulamada da keyfiliğe yol açacağında kuşku yoktur. Nitekim Ceza Genel Kurulunun yerleşmiş uygulamalarına göre de, bir karar bozulmakla tamamen ortadan kalkacağından, yerel mahkeme tarafından CMK’nun 34, 230 ve 232. maddeleri uyarınca yeniden usulüne uygun olarak hüküm kurulması, bunun yanında direnmeye ilişkin gerekçenin de gösterilmesi gerekmektedir.
Bu açıklamalar ışığında önsoruna ilişkin olarak yapılan değerlendirmede;
Yerel mahkemece, Özel Dairenin bozma kararı ile tamamen ortadan kalkan sanıklar hakkındaki ilk hükümde direnilirken, bu ilkeler doğrultusunda işlem yapılmamış, direnme nedenleri gösterilmeden ve bozmaya niçin uyulmadığı açıklanmadan hüküm kurulmuştur.
Bu itibarla, yerel mahkeme direnme hükmünün, saptanan bu usulü nedenden dolayı diğer yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmelidir.
Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 18.03.2013 tarihli kararında; iddianamede anlatılan eylemin 5607 sayılı Kanunun 3/5. maddesinde öngörülen kaçakçılık suçunu ve aynı zamanda 4733 sayılı Kanunun 8/4. maddesinde düzenlenen suçu oluşturacağı ve TCK"nun 44. maddesi uyarınca 4733 sayılı Kanunun 8/4. maddesinin uygulanması gerekeceği ileri sürülmüş ise de, direnme hükmünün gerekçesizlik nedeniyle bozulması ve Özel Daire kararında belirtilen hususun işin esası ile ilgili oluşu nedeniyle, bu aşamada Gümrük İdaresinin temyiz hakkının bulunup bulunmadığı ayrıca irdelenmemiştir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
1- İzmir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.10.2013 gün ve 1021-1311 sayılı direnme hükmünün, usul ve kanuna uygun direnme gerekçesi gösterilmeden karar verilmesi isabetsizliğinden diğer yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA,
2- Dosyanın, mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.10.2017 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.