Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2006/11654 Esas 2007/9292 Karar Sayılı İlamı

Davacı, idari para cezasına uygulanan gecikme zammının iptaline   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin   kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından  temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.                          
Dava, 2001 yılında tahakkuku yapılan  idari para cezasına süresinde yapılar itirazın Kurumca geç sonuçlandırılması sonucu 2005 yılında ödenmesi nedeniyle idari para cezasına uygulanan gecikme zammının iptali  ile itirazi kayıtla ödediği söz konusu gecikme zammına konu 3.308.80 YTL’nin  istirdadı istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Davacının  İdari para cezası aslına yönelik itirazı yoktur.  506 Sayılı Yasanın 140.Maddesinin sondan bir önceki fıkrasına göre idari para cezaları ilgiliye tebliğ edilmekle tahakkuk eder ve tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde Kuruma ödenir veya aynı süre içinde Kurum ilgili ünitesine itiraz edilebilir.Tebliğ tarihinden itibaren Kuruma ödenmeyen idari para cezaları Yasanın 140/f-4. fıkra ve 80. maddesi hükmü gereğince hesaplanacak gecikme zammı ile tahsil olunur. Bu nedenle davacının kabul ettiği ve ödediği idari para cezasına gecikme zammı uygulanması Yasaya uygun olduğundan davanın reddi yerine kabulü usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde .davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 07/06/2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.