Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Kanuna aykırılık teşebbüs - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5672 Esas 2021/421 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5672
Karar No: 2021/421
Karar Tarihi: 02.02.2021

Tefecilik yapmak - 5464 sayılı Kanuna aykırılık teşebbüs - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5672 Esas 2021/421 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık tefecilik yapmak ve 5464 sayılı Kanuna aykırılık suçundan mahkum olmuştur. Ancak, 213 sayılı Yasaya muhalefet suçundan dolayı ceza almış olduğu için, TCK 44 uyarınca 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiştir. Sanığın mahkumiyeti TCK'nın ilgili maddelerine uygun olarak gerçekleştirilmiştir. Ancak, adli para cezasının alt sınırın üzerinde tayin edilmesi hukuka aykırıdır. Bu nedenle, hükümlerin CMUK'un ilgili maddelerine uygun şekilde düzeltilmesi gerekmektedir.
Kanun Maddeleri:
-TCK 44: İstisnai haller hariç olmak üzere aynı suçtan iki defa yargılanamayacağı düzenlenir.
-TCK 241/1: Tefecilik yapmak suçunu düzenler.
-TCK 43: 5464 sayılı Kanuna aykırılık suçunu düzenler.
-TCK 62: Ceza indirimi hükümlerini düzenler.
-TCK 52/2 ve 4: Ceza miktarının belirlenmesine ilişkin hükümleri düzenler.
-TCK 53: Adli para cezasının hapse çevrilemeyen kısmının infazına ilişkin hükümleri düzenler.
-CMUK 321 ve 322: Karar düzeltme hükümlerini düzenler.

9. Ceza Dairesi 2020/5672 E. , 2021/421 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak, 5464 sayılı Kanuna aykırılık (teşebbüs)
Hüküm : 1-5464 sayılı Yasaya muhalefet suçuna ilişkin; sanığın 213 sayılı Yasaya muhalefet suçundan (diğer bir mahkemece) cezalandırılmış olması nedeniyle, TCK 44 uyarınca 5464 sayılı Yasaya muhelefet suçundan karar verilmesine yer olmadığına, 2-TCK 241/1, 43, 62, 52/2 ve 4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyetine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi ve TCK"nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanması hususlarının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre sanık müdafin temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarihli ve 2007/10-108 Esas, 2007/152 Karar sayılı ilamında belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 100 gün olarak tayin edilmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün B.1.fıkrasında yer alan "100 gün adli para cezası" yerine "5 gün karşılığı adli para cezası", hükmün 2. fıkrasında yer alan "125 gün adli para cezası" yerine "6 gün adli para cezası", hükmün 3. fıkrasında yer alan "104 gün adli para cezası" yerine "5 gün adli para cezası" hükmün 4. fıkrasında yer alan "2.080,00 TL adli para cezasına çevrilmesine" yerine "100,00 TL adli para cezasına çevrilmesine", hükmün 5. fıkrasında yer alan "2.080,00 TL adli para cezasının" yerine "100,00 TL adli para cezasının" şeklinde değiştirilmesi sureti ile sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.