Davacı, davalı işveren nezdinde 10.06.1996-07.10.2002 tarihleri arası çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi,Davacı, 10.06.1996-07.10.2002 tarihleri arasında davalı işyerinde sürekli çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece, tanık sözlerine dayanarak, davacının  istemini aynen kabul etmiştir.
Davacının davalı işveyerinde geçen çalışmalarının işe giriş bildirgeleri ve dönem bordroları ile Kuruma kısmen bildirildiği, bildirimlere uygun olarak primlerinde ödendiği, çıkış bildirimlerinin de yapıldığı, işyerince düzenlenen ücret bordrolarının imzalı olduğu ve üzerlerine ihtirazi kayıt konulamadığı, iş müfettişliğince düzenlenen raporda da işin mevsimlik olduğunun belirlendiği, güçlü delil olan işçilik alacaklarına ilişkin Yargıtay incelemesinden geçerek onanmış dava dosyasında, davacının davalı işyerinden Kuruma bildirimi yapılan fasılalı çalışmaları üzerinden alacaklara hükmedildiği ve davacı tarafça da kabul edilerek temyiz edilmediği, bu durumda davacının işyerinde geçen çalışmalarının mevsimlik ve kesintili olduğuna ilişkin yazılı ve resmi, dolayısıyla kesin deliller karşısında tanık beyanları ile sonuca gidilmesinin mümkün bulunmadığı ortadadır.
Mahkemece bu olgular gözönünde bulundurularak istemin reddine karar vermek gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  şirkete iadesine, 04.06.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.