Davacı, murisinin davalı işveren nezdinde 01.07.1990-1995 tarihleri arası çalıştığının tesbitine    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  karar vermiştir.
Hükmün davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi. Dava,davacının murisi olan eşinin vefatından önce 01.07.1990 tarihinden 1995 yılı 2.dönemine kadar davalıya ait işyerinde  geçen ve kuruma bildirilmeyen çalışmalarının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece feragat nedeniyle istemin reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilinin 27.03.2006 tarihli dilekçesinde davadan vazgeçtiğini açıklayarak,bu vazgeçme nedeniyle davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesini istemiştir.Davacı vekilinin dilekçesindeki açıklamalardan amacının davadan feragat değil,davayı başvuruya bırakarak sonunda davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesini sağlamak olduğu anlaşılmaktadır.Öte yandan davacı vekilinin anılan dilekçesinin davadan feragat niteliğinde olduğu kabul edilse bile Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 11.02.2004 gün, E: 2004/21-54, K: 2004/54 sayılı kararında vurgulandığı üzere 506 sayılı yasanın 6.maddesi uyarınca sosyal güvenlik hakkından vazgeçilemeyeceği açıkça ortada olduğundan davanın feragat nedeniyle reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 31.05.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.