Dolandırıcılık suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 157/1, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis ve 2.500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, cezasının anılan Kanun"un 51. maddesi uyarınca ertelenmesine ilişkin İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/05/2017 tarihli ve 2017/26 esas, 2017/152 sayılı kararının, 02/12/2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"un 253. maddesinin (b) bendine eklenen 6. alt bendi ile 5237 sayılı Kanun"un 157. maddesinde düzenlenen basit dolandırıcılık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesinin 18/12/2017 tarihli ve 2017/2480 esas, 2017/2488 sayılı kararı ile bozulmasını müteakip, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın 5237 sayılı Kanun’un 157/1, 168/2, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 7 ay 15 gün hapis ve 1.660,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/05/2019 tarihli ve 2018/439 esas, 2019/221 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/05/2019 tarihli ve 2019/557 değişik iş sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 31/10/2019 gün ve 94660652-105-34-11794-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 06/11/2019 gün ve 2019/106289 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
05/08/2017 tarihli ve 30145 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesinde Uzlaştırma Yönetmeliği"nin "Uzlaştırma Raporu" başlıklı 25. maddesinde yer alan, "Uzlaştırmacı, uzlaştırma işlemlerinin sonuçlandırıldığı tarihten itibaren Ek-3’te yer alan Uzlaştırma Raporu Örneği"ne uygun, tarafların edimlerini ayrı ayrı, şüphe ve tereddüte yer vermeyecek ve mümkünse sıra numarası içerecek şekilde taraf sayısından bir fazla olarak hazırladığı raporu, kendisine verilen belge örneklerini ve varsa yapmış olduğu masrafları gösteren belge, gider pusulası veya rayice uygun yazılı beyanı UYAP’ta düzenlenecek tutanak ile uzlaştırma bürosuna teslim eder.
(2) Uzlaşmanın gerçekleşmesi hâlinde, tarafların imzalarını da içeren raporda, ne suretle uzlaşıldığı ayrıntılı biçimde açıklanır. Ancak uzlaştırma müzakereleri sırasında suçun işlenmesine ilişkin olarak yapılan açıklamalara raporda yer verilmez.
(3) Bürodan sorumlu Cumhuriyet savcısı dosyayı ve raporu üst yazıyla mahkemeye gönderir.
(4) Mahkeme, uzlaşmanın tarafların özgür iradelerine dayandığını ve edimin hukuka ve ahlaka uygun olduğunu belirlerse raporu mühür ve imza altına alarak kovuşturma dosyasında muhafaza eder.
(5) Mahkeme, raporu veya belgeyi, uzlaşmanın tarafların özgür iradelerine dayanmaması, edimin hukuka ve ahlaka uygun olmaması nedeniyle onaylamadığı takdirde gerekçesini rapora yazar. Edimin hukuka ve ahlaka uygun olmaması nedeniyle raporu onaylamaması durumunda bu Yönetmeliğin 24 üncü maddesindeki süreye uyulması koşuluyla edimin değiştirilmesi için dosyayı büroya gönderebilir.
(6) Bürodan sorumlu Cumhuriyet savcısı uzlaştırmacıya ödenecek ücrete ilişkin sarf kararını raporun onaylanması ya da reddi sonrası düzenler ve mahkemeye gönderir." şeklindeki düzenleme ve yine anılan Yönetmeliğin "Uzlaşma belgesi" başlıklı 26. maddesinde yer alan, "Kovuşturma evresinde uzlaştırmanın uygulanabileceği hâllerde, yapılan uzlaşma teklifinin reddedilmesine rağmen hüküm verilinceye kadar sanık ile mağdur, katılan veya suçtan zarar görenin aralarında uzlaşmaları halinde; taraflarca niteliğine uygun düştüğü ölçüde Ek-3’te yer alan Uzlaştırma Raporu Örneği"ne uygun bir uzlaşma belgesi düzenlenir ve mahkemeye sunulursa, hâkim bu belgeyi 25 inci maddenin dördüncü ve beşinci fıkralarında belirtilen kıstaslara göre inceler ve değerlendirir." şeklindeki düzenleme bir bütün hâlinde değerlendirildiğinde,
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesinin 18/12/2017 tarihli bozma ilâmını takiben, yeniden yapılan yargılama sırasında Mahkemesince dosyanın uzlaştırmacıya gönderildiği, ancak uzlaştırmacı tarafından hazırlanan 20/09/2018 tarihli uzlaşma raporu ile uzlaştırma işleminin başarısız kalmasını müteakip, sanığın müştekinin zararına karşılık 7.000,00 Türk lirasını müştekiye ödediği ve tarafların bu şekilde 19/04/2019 tarihinde uzlaştıklarına dair tutanağı henüz karar verilmeden dava dosyasına ibraz ettikleri anlaşılmakla, bu hususta Mahkemesince mezkur Yönetmeliğin 25/4 ve 25/5. maddeleri kapsamında değerlendirme yapılarak uzlaşma sebebiyle düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görülmekle, İstanbul 20. Ağır Ceza Mahkemesinin 27/05/2019 tarihli ve 2019/557 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 09/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.