Esas No: 2021/17046
Karar No: 2022/12207
Karar Tarihi: 22.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/17046 Esas 2022/12207 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, Mala Zarar Verme suçu işleyen sanığın mahkumiyetine karar verdi. Ancak, daha sonra yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasındaki \"etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile\" ibaresinin çıkarıldığının tespit edilmesi üzerine, 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi uyarınca, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı belirtildi. Bu nedenle, CMK’nın 254. maddesi uyarınca, uzlaştırma işlemleri sonrasında sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği kabul edilerek, mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri: - 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi - CMK'nın 253. maddesi - 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi - 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesi - CMK'nın 254. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile" ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK’nın 7/2. maddesi uyarınca; "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 22.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
