Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/4610 Esas 2016/174 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4610
Karar No: 2016/174
Karar Tarihi: 12.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/4610 Esas 2016/174 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılan sanığın temyiz sonucunda 8. Ceza Dairesi tarafından onama kararı verildiğini ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın itirazı üzerine mahkumiyet hükmünün bozulması gerektiğini belirtti. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, itirazını geri çektiği için dosya mahalline gönderildi. Bu durumda, CMK'nun 266. maddesi uyarınca sanık lehine yapılan başvurudan rızası olmaksızın vazgeçilemeyeceğine dikkat çekildi ve dosyanın yeniden ele alınması gerektiği belirtildi. Kanun olarak ise,
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/2-1. maddesi (hakkı olmayan yere tecavüz suçu)
- CMK'nun 308. maddesi (itiraz yolu)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesi (sanık lehine yapılan başvurudan rızası olmaksızın vazgeçilemez) gibi maddeler yer almaktadır.

8. Ceza Dairesi 2015/4610 E. , 2016/174 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Hükümlülük ve erteleme

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2015 gün ve 8-2013/354788 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 12.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/12/2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 12/01/2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum.12.01.2016