Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2008/14689 Esas 2010/1521 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA :Davacı, geçici görev tazminatı alacağının ödetilmesine karar
verilmesini istemiştir.
Davacı vekili kararı süresi içinde temyiz etmiş, mahkemece kararın HUMK 427.maddesinde göre 2008 yılında geçerli olan 1.250 TL kesinlik sınırı içinde kaldığı belirtilerek temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Davalı işyerinde geçerli olan toplu iş sözleşmesi bulunmaktadır. Toplu iş sözleşmesinin 104.maddesinde seyyar görev tazminatı, 105.maddesinde ise işçilere ödenecek yolluklar düzenlenmiştir. İşçilere hangi durumda seyyar görev tazminatı veya geçici görev yolluğu ödeneceği toplu iş sözleşmesi yorumlanarak karar verilebilecektir. İçerisinde özel bir tespit hükmü olan yorum kararı da barındırması ve davacının işyerinde halen çalışmaya devam etmesi karşısında bu tür uyuşmazlıkların temyiz incelemelerinde, HUMK.427.madde de belirtilen miktar itibariyle kesinlik sınırının gözetilmemesi gerektiğinden davacının temyiz talebinin reddine dair karar tesisi hatalı olup, mahkemece verilen 28.1.2008 tarihli ek kararın BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA karar verilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalıya bağlı Tokat Müessese Müdürlüğünde şebeke amiri olarak görev yaptığını, işyerinin bulunduğu Tokat/Merkez dışında ilçelerde görevlendirildiği halde geçici görev tazminatı yerine seyyar görev tazminatı ödendiğini belirterek geçici görev tazminatı talebinde bulunmuştur.
Davalı işveren davacının yaptığı iş karşılığında seyyar görev tazminatını hak ettiğinden bu tazminatın ödendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı davalı işverenin Tokat/Merkez müessese müdürlüğünde şebeke amiri olarak çalıştığı sabittir. Davacının asli görev yeri Tokat/Merkez’dir. Ancak dosya içindeki belgelere göre dönem dönem sayaç sökme takma, iç tesisat kontrol, elektrik kesme bağlama, kaçak kontrol görevlerinde geçici olarak görevlendirildiği açıkça belirtilmiştir. Bu belgelerde nazara alındığında davacının fiilen iş gereği gezici olarak çalıştığı yönündeki değerlendirme hatalıdır. Davalı işyerinde geçerli olan toplu iş sözleşmesinin 105.maddesinde “İşçilere geçici ve sürekli görev yollukları Bütçe Kanunu ile Harcırah Kanunu hükümleri uyarınca ödenir.” hükmü yer almaktadır. Bu durumda davacıya geçici görev yolluğu ödenmesi gerekir. Davacının geçici görev tazminatı talebinin reddine ilişkin verilen karar hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 28.1.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.