Dava, Davacıların murisinin maluliyet başlangıç tarihi’nin  07.01.1998 veya 29.05.2002 tarihi olduğunun tesbiti ve maluliyet aylığı bağlanarak ödenmeyen aylıkların davacılara ödenmesi ile maluliyetin başlangıç tarihinden 10.02.2004 tarihine kadar davacılardan fazla tahsil edilen 5.170 YTL nin iadesi istemine  ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile  davacılar tarafından ödenen 5.170.YTL lin davalıdan alınarak davacılara verilmesine, maluliyet aylığı bağlanması konusunda  Y.  devlet Hastahanesinin 29.05.2002 tarih ve 2179 raporunun dikkate alınmasına dair istemin ise reddine karar  verilmiştir.
Yapılan incelemede; Davacıların murisi D.Y.’ın 15.08.1991 tarihinden itibaren 1479 sayılı yasa kapsamında Bağ-kur sigortalı olarak tescilinin yapıldığı, Y.  Devlet Hastahanesinin 29.05.2002 tarih ve 2179 sayılı heyet raporu ile “Vasküler Demans” tanısı konulması nedeni ile sigortalı tarafından 09.09.2003 tarihli dilekçe ile  maluliyet aylığı bağlanması için kuruma tahsis talebinde bulunulduğu,  daha sonra E. Üniversitesi Tıp Fakültesi’nin 10.02.2004 tarihli raporu ile D.Y. ın “Disforik  mizaç içinde  olduğu, yakın geçmiş tesbit ve izhar hafızasının bozuk olduğu” tesbit edilerek  mevcut haliyle çalışamayacağı çalışabilir durumunun zaman içinde anlaşılacağının tesbit edilmesi ve D.Y. ’ın 18.07.2004 tarihinde ölümü üzerine kurum tarafından E. Üniversitesi Tıp Fakültesi’nin 10.02.2004 tarihli raporu kabul edilerek maluliyet aylığı bağlanmasına karar verildiği, davacılardan sigortalının  maluliyet tarihine kadar olan prim borçlarını ödemesi gerektiğinin bildirilmesi üzerine davacıların  sigortalının ölüm tarihinden sonra 22.12.2004 tarihinde 5.150.000.000.TL kuruma ödediği ve 01.03.2004 tarihinden itibaren ölüm tarihine kadar sigortalıya maluliyet aylığı bağlanarak 1.870.717.804 TL hesabına yatırıldığı, 28.07.2004 tarihinden itibaren davacı  E.Y. A eşi nedeni ile ölüm aylığı bağlandığı anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı  1479 sayılı Yasa"nın 28 ve 56  maddeleridir.  1479 sayılı yasa’nın 28 nci madde hükmüne göre, bu kanunun uygulanmasında çalışma gücünün en az üçte ikisini yitirdiği tespit edilen sigortalı malul sayılır. Anılan yasının 56 ncı maddesine göre; Malullük halinin tespitinde, Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı, Sosyal Sigortalar Kurumu, Üniversiteler ve Kamu İktisadi Teşebbüslerine ait hastanelerin sağlık kurullarınca verilecek raporlarda belirtilen hastalık ve arızalar esas alınır. Bu raporlar, kurumca teşekkül ettirilecek sağlık kurulunda değerlendirilir. Yukarıda belirtilen raporlar üzerinde Kurumca verilen karar ilgililer tarafından itiraz edilirse, Sosyal Sigortalar Kurumu Yüksek Sağlık Kurulunca karara bağlanacağı belirtilmiştir.
Mahkemece E. Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinden aldırılan sağlık kurulu raporu gereğince yazılı şekilde hüküm kurulması 1479 sayılı Yasa"nın 56. maddesine aykırı olup yerinde değildir.
Mahkemece yapılacak iş; E. Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinden aldırılan sağlık kurulu raporuna davacılar tarafından itiraz edildiğine göre  anılan  Yasa"nın 56/4. maddesinde öngörülen prosedür gereğince Sosyal Sigortalar Kurumu Yüksek Sağlık Kurulundan rapor  almak, giderek itirazın   Adli Tıp Genel Kurulunda  değerlendirilmesini sağlamak, maluliyet başlangıç tarihini kesin olarak tesbit edip sonucuna göre   karar vermekten  ibarettir.
Öte yandan mahkemece sigortalının prim borçları nedeni ile ödenen 5.170.YTL lin davacılara verilmesine karar verilmesi doğru değildir.  Gerçekten davalı kurum,  sigortalının maluliyet başlangıç tarihi  10.02.2004 tarihi kabul edilerek  sigortalıya ölüm tarihi olan 18.07.2004 tarihine kadar maluliyet aylığı bağlanmıştır. Bu nedenle  maluliyet başlangıç  tarihine  kadar geçen dönemde sigorta prim borçlarından sigortalının mirasçılarının sorumlu olacağı açıktır.  Mahkemece maluliyetin başlangıç tarihine kadar geçen sürede sigortalının kuruma olup prim borcu tesbit edilerek, yapılan ödemeden düşüldükten sonra kalan miktarın davacılara ödenmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde  ilgiliye  iadesine, 28.05.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.