Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2012/13697 Esas 2014/3242 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/13697
Karar No: 2014/3242
Karar Tarihi: 28.04.2014

Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2012/13697 Esas 2014/3242 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2910 kök kenevir ekmesi suçundan mahkûm edilmiştir. Temel cezası belirlenirken TCK'nın 3 ve 61. maddeleri göz önünde bulundurulmuştur. Sanığın daha önce aldığı hapis cezası da dikkate alınarak TCK'nın 58. maddesinin 6 ve 7. fıkraları uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ancak TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın sadece kendi altsoyu üzerindekiler yönünden koşullu salıverilebileceği gözetilmemiştir. Bu nedenle hükmün bozulması, ancak bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın düzeltilebileceği belirtilmiştir. Son kararda ise sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanması gerektiği kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri detaylı olarak belirtilmemiştir.

10. Ceza Dairesi 2012/13697 E. , 2014/3242 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kenevir ekme
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Ele geçirilen dikili durumdaki 2910 kök kenevirin miktarına bağlı olarak önem ve değeri ile oluşturduğu tehlikenin ağırlığı dikkate alınarak TCK"nın 3 ve 61. maddelerine göre sanık hakkındaki temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi ile adli sicil kaydında yer alan ve tekerrür oluşturan Kuyucak Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2004/9 esas ve 2004/48 karar sayılı ilamı ile verilen 2 yıl hapis cezasına ilişkin mahkûmiyeti nedeniyle, sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin 6 ve 7. fıkralarının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipinin doğru olarak belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu fıkranın (c) bendinde yazılı olan "velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri" açısından yoksunluğunun, sadece kendi altsoyu üzerindekiler yönünden koşullu salıverilmesine, diğer kişiler yönünden ise hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan, 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına“ ibaresinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.