.. vekili avukat ... ile ... Bankası Genel Müdürlüğü A.Ş.vekili avukat ..., İhbar Olunan; ... A.Ş. aralarındaki dava hakkında ... 4. Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 26/01/2016 tarih ve 2014/73-2016/74 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, eşi ..."in davalı bankanın ... Şubesi"nden 03.12.2013 tarihinde kredi kullandığını, kredinin kullanımı sırasında ...’e hayat sigortası ile birliklte aylık 227,46 TL nin 03.01.2013 tarihinden başlamak üzere 36 ay içerisinde ödenmesine yönelik ödeme planı yapıldığını, murisi ...’in 9 ay boyunca ödeme yaptıktan sonra 19.09.2013 tarihinde vefat ettiğini, davalı bankanın murisin daha önceden rahatsızlığı olduğunu ve bu yüzden yalan beyanda bulunduğunu belirterek hayat sigortasına rağmen borcun ödenmesini istediğini, okur yazar olmaması sebebiyle borcu ödemeyi kabul ettiğini ve davalı bankanın bu borcu yapılandırdığını, murisinin kullandığı kredi için hayat sigortası yapılmış olması nedeniyle kredi borcundan borçlu olmadığının tespitine ve kredi borcuna istinaden ödenen 1.137,00 TL’nin faiziyle birlikte geri ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı banka vekili, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabul kısmen reddine, davanın kısmen kabulü ile davacının murisi eşi ..."in davalı bankanın ... şubesinden 03.12.2012 tarihinde kullandığı 7852462 nolu kredinin bakiye borcu yönünden borçlu olmadığının tespitine, davacının daha önce davalı bankaya ödediği 1.137,00 TL si kredi borcunun istirdatı talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ... davalı (katılma yoluyla) tarafından temyiz edilmiştir.
1-Davacının temyizi bakımından; 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de, Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm(1.137,00 TL) karar tarihi (26/01/2016) itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalının temyizi bakımından; davalı vekili, hükmü tebliğden sonra süresi içinde temyiz etmeyip, karşı tarafın temyiz dilekçesine verdiği cevapla birlikte (katılma yoluyla) temyiz etmiştir. Ancak; katılma yoluyla temyiz hakkı, asıl temyiz talebine sıkı sıkıya bağlı bir hak olup, diğer tarafın asıl temyiz dilekçesinin normal temyiz süresi içerisinde ve kendisi yönünden temyizi kabil bir karara karşı verilmiş olması koşulu ile sınırlandırılmıştır. Karşı tarafın temyiz itirazı yukarıda belirtildiği üzere reddedilmiştir. Bu nedenle davalı tarafın katılma yoluyla temyiz istemine ilişkin dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle davacının temyiz dilekçesinin; (2) numaralı bentte açıklanan nedenle davalının katılma yoluyla verdiği temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan 29,20 TL harcın davacıya, 361,00 TL harcın davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 23/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.