Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği 2020/4685 E., 2021/410 K. sayılı karara göre, sanık tefecilik yapmaktan mahkum edildi. Ancak, sanığın savunma hakkı CMK'nın 226/1. maddesine aykırı biçimde kısıtlandı ve TCK'nın 43/1. maddesine dayanılarak ceza verildi. Bu durum Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarihli kararıyla birlikte TCK'nın 53. maddesiyle de değerlendirilmesi gerektiği belirtildi ve karar bozuldu. 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi'nin 2015/85 sayılı kararına göre, bu maddenin uygulanması sırasında savunma hakkının kısıtlanmaması gerekmektedir. Kararın bozulması gerektiği Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafiinin temyiz itirazları sayesinde yerinde görülmüştür.
Detaylı ve açıklayıcı yazılması istenen kanun maddeleri şunlardır:
- CMK 226/1: Bir hakkın kullanılması konusunda yasal bir zorunluluk veya tanınan bir hak yoksa, hakim, kişinin kendini savunmasına izin vermek üzere başvurusunu reddedebilir.
- TCK 43/1: Suçun varlığını ortadan kaldıran, suçun işlenmesinde kusurun eksikliği veya hukuki bir mazeret gibi cezalandırılabilirlik şartlarının tamamının sağlanmaması durumudur.
- Anayasa Mahkemesi'nin 08/10/2015 tarihli kararı: TCK'nın 53. maddesi hükümlerinin uygulanması sırasında savunma hakkı kısıtlanamaz.
- CMUK 321 ve 326/son maddeleri: Kararın bozulmasına, sanığın yeniden yargılanmasına ve mahkeme tarafından yeniden karar verilmesine imkan tanıyan maddelerdir.
- 5320 sayılı Yasa 8/1. maddesi: Temyiz incelemesi sonucunda hükmün bozulmasına karar verilmiş ise, bozulan hüküm yerine kesin karar verilmek üzere dosyanın sıfatı ne olursa olsun yetkili ilk derece mahkemesine gönderilir.